"Συνεντευξη με τον δευτερο Παγκοσμιο Πρωταθλητη παλης στην αμμο, τον Αποστολο Τασκουδη"

Πέρα από το ταλέντο να αποδεικνύει εντός της παλαίστρας την ποιότητά του ως πρωταθλητής, διακρίνεται και στην αυτογνωσία της προσωπικότητάς του, την ωριμότητα του πνεύματός του, το πάθος του για την πάλη, τη σιγουριά για τον εαυτό του. Ο Απόστολος Τασκούδης από τις Σέρρες έγραψε γι’ άλλη μια φορά το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της πάλης, αφού στέφθηκε 2^ος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της πάλης πάνω στην άμμο. Με σύμμαχο την υπόλοιπη ελληνική ομάδα, της οποίας ήταν επικεφαλής, το ελληνικό πνεύμα και τη στήριξη του κόσμου που βρέθηκε στις εγκαταστάσεις των αγώνων στην πόλη της Κατερίνης, ο 29χρονος πρωταθλητής κατάφερε να κερδίσει άλλη μια σπουδαία νίκη και να ανεβάσει την Ελλάδα, όχι μόνο σε μεγαλύτερο επίπεδο παγκοσμίως, κυρίως όμως στις γνήσιες, ελληνικές ψυχές. Ο 6ος Ολυμπιονίκης των 66 κιλών της ελευθέρας του 2004 έχει στην κατοχή του ήδη δύο χρυσά μετάλλια από τις προηγούμενες διοργανώσεις, από τη Βουδαπέστη το 2012 και από το Μαρόκο το 2013. Κουβεντιάζοντας με τον Απόστολο, συνειδητοποιεί κανείς ότι είναι ένας αθλητής με πολλή ενέργεια, ότι όσο σκληρότερα δουλεύει, τόσο δυσκολότερα παραδίνεται, ότι είναι νικητής της ζωής κι οι νικητές δεν εγκαταλείπουν ποτέ, ενώ μου δίδαξε ότι από τη στιγμή που θα μάθεις να τα παρατάς, θα σου γίνει συνήθεια. Είμαι ακόμη ενθουσιασμένος από την όρεξη και τον παλμό του. Ο Απόστολος Τασκούδης έχει σίγουρα μερίδιο στο ρητό του Αμερικανού πυγμάχου Jack Dempsey: «Πρωταθλητής είναι αυτός που σηκώνεται όταν δεν μπορεί». 

Θ.Θ.: Το μαγνητόφωνο είναι on: 10 Ιουλίου του 2014, συνέντευξη με τον παγκόσμιο πρωταθλητή πάλης, τον Απόστολο Τασκούδη. Πού αφιερώνεις την τελευταία σου νίκη, Απόστολε;

Α.Τ.: Πριν 10 μέρες περίπου έφυγε από τη ζωή ο παππούς μου, μία πολύ μεγάλη προσωπικότητα για μένα, με λαμπρό χαρακτήρα και τεράστια αδυναμία μου. Θα ‘θελα πολύ να ήταν εκεί και να έβλεπε, να ζούσε μαζί μου τη νίκη αυτή. Ήταν πολύ σημαντικός για μένα. Από ‘κει και πέρα, αφιερώνω αυτή τη νίκη σίγουρα στην οικογένειά μου, στον προπονητή μου και σε 3 - 4 ανθρώπους που είναι κοντά μου. Και τέλος, Θοδωρή, θέλω να ευχαριστήσω για την όποια βοήθειά τους χορηγούς μου, τους Αδερφούς Γιαντζόγλου με το γυμναστήριο «Body Style» και τα φυτώρια Κωνσταντινίδη.

Θ.Θ.: Απόστολε, πόσο καιρό ετοιμαζόσουν γι’ αυτόν τον αγώνα;

Α.Τ.: Όταν μιλάμε για επίπεδο Παγκοσμίου Πρωταθλήματος κι όταν θέλεις ο ίδιος να πρωταγωνιστείς και να διακρίνεσαι, δεν υπάρχει χρόνος προετοιμασίας. Είναι μία συνεχής προετοιμασία όλο το χρόνο, κάθε χρόνο, περιμένοντας τις διοργανώσεις για ν’ αποδείξεις το καλύτερο, ποιος είσαι και πόσο καλά είσαι προετοιμασμένος. Θα έλεγα ότι από τη μέρα που ξεκίνησα ν’ αθλούμαι μέχρι μία μέρα πριν τον αγώνα βρισκόμουν σε μια διαρκή προετοιμασία.

Θ.Θ.: Είχες άγχος;

Α.Τ.: Πολύ! Όλοι οι αθλητές έχουν άγχος. Το θέμα είναι πόσο το αφήνεις να φανεί και πόσο όχι. Μπορεί να σου χαλάσει την ψυχολογία και κατά συνέπεια την απόδοση. Η διαχείρισή του άγχος μου τώρα, πηγάζει από την εμπειρία. Κάνω πολλές θετικές σκέψεις, φροντίζω οι προπονήσεις και οι διαδικασίες προετοιμασίας μου να είναι όσο το δυνατόν καλύτερες, ύστερα οι δυσκολίες που έχω περάσει μου δίνουν την ώθηση και με σπρώχνουν με δύναμη στην παλαίστρα, ανακαλώ στη μνήμη μου νίκες από τα παρελθόν, είναι πολλά. Όλα αυτά μετατρέπουν το άγχος σε συγκέντρωση.

Θ.Θ.: Ποιος ήταν ο μεγαλύτερός σου αντίπαλος σ’ αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;

Α.Τ.: Ο Ρώσος αθλητής που αντιμετώπισα στο πρώτο ματς, στον ημιτελικό. Οι Ρώσοι φημίζονται για τις ικανότητές τους στην πάλη και έχουν στο ιστορικό τους χιλιάδες διακρίσεις. Ήταν δύσκολος αγώνας επειδή ήταν ο εναρκτήριος. Έπρεπε να δω πλέον τον εαυτό μου στην εκτέλεση του σκοπού και να ξεκινήσω καλά για να μου βγει καλύτερα στη συνέχεια. Δύσκολος ήταν σίγουρα και ο τελικός, στον οποίο και ηττήθηκα, αλλά ψυχολογικά ο πρώτος ήταν δυσκολότερος.

Θ.Θ.: Τι σκεφτόσουν και στους δύο αγώνες 10 λεπτά πριν ξεκινήσουν;

Α.Τ.: Οι στιγμές λίγο πριν την έναρξη είναι σα να έχω ήδη μπει στον αγώνα! Σ’ αυτό το παιχνίδι σκεφτόμουν επίσης ότι θα βγω νικητής. Και πέφτει τελευταία στα χέρια μου ένα άρθρο, μία έρευνα, η οποία επιβεβαίωνε αυτό που νιώθω εγώ τόσο καιρό. Όταν έχεις ένα στόχο και να τον σκέφτεσαι συνεχώς, το πιο πιθανό είναι να επιτευχθεί. Βάζω σώμα και ψυχή σε διαρκή λειτουργία για να πετύχω το στόχο μου.

Θ.Θ.: Λίγες ώρες μετά τον αγώνα δήλωσες ότι όταν πήγες να κάνεις την πρώτη σου κίνηση, ο διαιτητής σε διέκοψε και δεν άφησε τη φάση να εξελιχθεί. Ποια κίνηση σταμάτησε ο διαιτητής και για ποιο λόγο το έκανε;

Α.Τ.: Καταρχάς, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έκανα αυτή τη δήλωση ως δικαιολογία. Αυτά, Θοδωρή, συμβαίνουν. Σε αθλήματα στα οποία υπάρχει διαιτησία και ανθρώπινη κρίση είναι φυσιολογικό. Από ‘κει και πέρα ήταν μια φάση, η πρώτη, η οποία δεν έπρεπε να σταματήσει και να δοθεί πόντος στον αντίπαλο. Οι κανονισμοί της πάλης πάνω στην άμμο είναι απλοί και όμοιοι της πάλης στην αρχαία Ελλάδα. Γονάτισες, είναι πόντος. Όταν, όμως, ξεκινάς να εκτελείς μια κίνηση, γίνεται να γονατίσεις, συνεχόμενα όμως, χωρίς διακοπή. Η δική μου πρόθεση ήταν να γονατίσω και σε ριπή οφθαλμού να κάνω την επίθεσή μου. Δε λέω ότι θα κέρδιζα αν δε σταματούσε η φάση, αλλά το σκορ είχε διαμορφωθεί στο 1 - 0. Το παιχνίδι λήγει στους 2 πόντους. Ήταν δίκοπο μαχαίρι.

Θ.Θ.: Θεωρείς, δηλαδή, ότι ήταν λάθος του διαιτητή;

Α.Τ.: Προσωπικά, ναι.

Θ.Θ.: Μάλιστα, αυτά, όπως είπες, συμβαίνουν. Λοιπόν, τι οφείλεις στην κοπέλα σου, τη Δήμητρα, τι στην οικογένειά σου και τι στον προπονητή σου, τον Μπζάλαβα Αφταντίλ;

Α.Τ.: Ο προπονητής είναι σα δεύτερος πατέρας μου. Κατάγεται από τη Γεωργία, ήταν πολλά χρόνια στην Ελλάδα, αλλά λόγω των συνθηκών έχει επιστρέψει στη χώρα του. Κάποια κομμάτια από το χαρακτήρα μου είναι του προπονητή μου, μου δίδαξε την τεχνική στην πάλη και μπορώ να πω ότι το 50% της προσωπικότητάς μου το διαμόρφωσε αυτός ο άνθρωπος. Το άλλο 50% είναι σίγουρα η οικογένεια. Η οικογένειά μου με δημιούργησε, με κράτησε σ’ αυτό το δρόμο με τις όποιες δυσκολίες και είμαι υπερήφανος που τους έχω. Και φυσικά, η Δήμητρα, ο προσωπικός μου μάνατζερ, είναι υπόδειγμα κοπέλας και με στηρίζει με το δικό της ξεχωριστό τρόπο.

Θ.Θ.: Οι γονείς σου υπήρξαν ποτέ αρνητικοί ως προς την ενασχόλησή σου με την πάλη;

Α.Τ.: Απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον, όχι. Απεναντίας, ήταν πάντα η δύναμή μου στις δύσκολες στιγμές, τραυματισμοί, απογοητεύσεις κλπ. Ο στόχος είναι κοινός και δεν υπάρχει περίπτωση να παρεκκλίνει από τίποτα.

Θ.Θ.: Απόστολε, πάλη στο ταπί ή στην άμμο;

Α.Τ.: Και τα δύο στυλ είναι πάλη. Πιο κοντά, όμως, στην αρχαία ελληνορωμαϊκή είναι η πάλη στην άμμο. Γι’ αυτό και τα τελευταία 6 - 7 χρόνια που έχει ξεκινήσει προωθείται πολύ. Τις πιο όμορφες φάσεις μου τις έχω κάνει στο ταπί κι όχι στην άμμο. Δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω. Καθεμία έχει τη δική της γοητεία και φαντάζει διαφορετική στα μάτια μου.

Θ.Θ.: Έχεις σκεφτεί ποτέ να σταματήσεις;

Α.Τ.: Έχεις περάσει αρκετές φορές από το μυαλό μου, αλλά όχι για τώρα. Περισσότερο σκέφτομαι πώς θα συνεχίσω τον πρωταθλητισμό, δηλαδή σαν προπονητής.

Θ.Θ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη ήττα σου μέχρι σήμερα;

Α.Τ.: Όλες οι ήττες μού έδιναν το κίνητρο για να ανέβω επίπεδο. Εστιάζω εκεί.

Θ.Θ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία σου στο βωμό του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού;

Α.Τ.: Δεν έχω ζήσει παιδική ηλικία. Στα 5 μου ξεκίνησα το Tae Kwon Do, στα 8 μου την πάλη, που σημαίνει ότι μια ζωή είμαι μέσα στα γυμναστήρια. Σήμερα δε θεωρώ ότι έχω χάσει κάτι σημαντικό, αλλά πρόκειται σίγουρα για θυσία. Ύστερα η διατροφή. Από πάντα η διατροφή μου είναι προσεγμένη, ελεγχόμενη και συγκεκριμένη. Βέβαια, επειδή δεν υπήρχαν ποτέ περιθώρια, δεν τα παράτησα ποτέ, ούτε για μια μέρα. Μετά από τόσα χρόνια, όμως, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο πρωταθλητισμός δεν υγεία…

Θ.Θ.: Θα ‘θελα να μου το εξηγήσεις αυτό.

Α.Τ.: Βεβαίως. Σήμερα είμαι 29 χρονών. Μέχρι τα 24 μου χρόνια είχα δύο εγχειρήσεις στα γόνατα, αρκετά σοβαρό τραυματισμό στον αστράγαλο, στους δύο αγκώνες, στους δύο ώμους και στη μέση. Αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν ότι δεν έχω κάνει καλό στο σώμα μου. Όταν καθημερινά ξεπερνάς το όριο και πολεμάς έξω από αυτό - γι’ αυτό λέγεται πρωτ-αθλητισμός, είναι πιο πάνω από τον αθλητισμό -  υπάρχει αντίκτυπος, κόστος. Και ψυχολογικό. Από ‘κει και πέρα, ο αθλητισμός πρέπει να γίνει τρόπος ζωής για όλους. Όπως βγαίνουμε, όπως διασκεδάζουμε, όπως τρώμε, έτσι πρέπει και να αθλούμαστε.

Θ.Θ.: Υπάρχει στην πάλη ευγενής άμιλλα;

Α.Τ.: Η πάλη είναι από τα πιο ευγενή αθλήματα. Όλα τα αθλήματα επαφής έχουν αυτή την άμιλλα. Η ευγενής άμιλλα ξεκίνησε από το παγκράτιο. Το παγκράτιο είναι η πρώτη πολεμική τέχνη στον κόσμο, ένας συνδυασμός πάλης, πυγμαχίας και τζούντο. Σε αυτά τα αθλήματα μαθαίνεις να σέβεσαι τον αντίπαλο για την προσπάθειά του. Επομένως, ναι.

Θ.Θ.: Έχεις συναντήσει παρ’ ολ’ αυτά ακραίες συμπεριφορές στην παλαίστρα;

Α.Τ.: Σίγουρα. Μου έχει συμβεί να νευριάσει ο αντίπαλός μου και να με χτυπήσει.

Θ.Θ.: Και πώς αντέδρασες;

Α.Τ.: Σίγουρα δεν έπραξα το ίδιο. Είναι θέμα παιδείας. Πάντα πίστευα ότι αποδεικνύεις τη «μαγκιά» σου μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Όταν συμπεριφέρεσαι επιθετικά και εκτός κανόνων, δεν είναι σίγουρα υπέρ σου.

Θ.Θ.: Πολλοί αθλητές έχουν μιλήσει ανοιχτά για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Σ’ ενοχλεί αυτό; Το αποδέχεσαι;

Α.Τ.: Κοίταξε, η διαφορετικότητα του ατόμου είναι απολύτως φυσιολογική. Αλλά δεν πιστεύω - για τον αθλητικό χώρο - ότι πρέπει να βγάζουμε τα γούστα μας. Οι αθλητές και οι πρωταθλητές έχουν τεράστια ευθύνη. Είναι παιδαγωγοί, παραδείγματα προς μίμηση. Δε λέω ότι πρέπει να κλειστούν και να βουλιάζουν στη δίνη τους, αλλά δεν είναι ανάγκη να βγαίνουν και να λένε τι τους αρέσει να κάνουν στο κρεβάτι τους. Δεν υπάρχει λόγος. Δηλώνοντας δημοσίως την ταυτότητά σου, προκαλείς. Έχω φίλους διαφόρων προτιμήσεων. Είναι μέρος της κοινωνίας. Αλλά δεν υπάρχεις λόγος να προβείς στη διαδικασία ανακοίνωσης του τι είσαι. Ούτε να κρυφτείς, αλλά γιατί να προκαλέσεις;

Θ.Θ.: Ξέρω ότι ο επόμενος στόχος σου είναι η διεκδίκηση της πρόκρισής σου στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Τι σημαίνει αυτό;

Α.Τ.: Να είμαι υγιής. Να ανεβάσω το αγωνιστικό μου επίπεδο κι από ‘κει και πέρα να δοκιμαστώ. Ειδικότερα, Θοδωρή, θέλω να επικεντρωθώ στην πάλη της άμμου.

Θ.Θ.: Για ποιο λόγο;

Α.Τ.: Κύκλοι της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας αναφέρουν ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνει μια Ολυμπιάδα Αθλημάτων άμμου. Ίσως μέχρι το 2017. Αναφέρθηκε στους αγώνες της Κατερίνης, παρουσία του Προέδρου Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πάλης. Να γίνει μια επίσημη Ολυμπιάδα Αθλημάτων της άμμου.

Θ.Θ.: Πολύ ενδιαφέρον! Πες μου, τέλος, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στα 50 σου χρόνια;

Α.Τ.: Θέλω να έχω μια σωστή οικογένεια με πολλά παιδιά. Θέλω να έχω καθαρό πρόσωπο στην κοινωνία. Να έχω υλικό για να δώσω στις επόμενες γενιές. Θέλω να έχω την υγειά μου!

Συνέντευξη: Θοδωρής Θεοχαρίδης