«Ο (ΤΑΞΙΔΙ)ΑΡΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΑΣ» 

Από τα τέλη του 19^ου αιώνα μέχρι σήμερα, όλοι κι όλοι οι εκπρόσωποι του ελληνικού αθλητισμού που φέρουν τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή είναι 48. Ανάμεσά τους κι ο Άρης Γρηγοριάδης. Ο Άρης είναι λακωνικός τύπος. Προσγειωμένος, παρ’ όλες τις απογειώσεις που έχει ζήσει. Μετριόφρων, παρ’ όλες τις νίκες που έχει πετύχει. Ο Θεσσαλονικιός κολυμβητής έχει γράψει τ’ όνομά του πολλές φορές με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ελληνικής και παγκόσμιας κολύμβησης. Έχοντας κατακτήσει τη δική του κορυφή στον κόσμο, μετρώντας άπειρα μετάλλια σε πανελλήνια και παγκόσμια πρωταθλήματα, έχοντας γευτεί την επιτυχία στην κορύφωσή της, ο 29χρονος πρωταθλητής από τη συμπρωτεύουσα μιλά για όλες αυτές τις στιγμές και συμπτύσσει 23 χρόνια πετυχημένης καριέρας σε μία κατάθεση… από καρδιάς! Από τον Άρη, τους λόγους αποχώρησής του από την ομάδα, το ρόλο του ως προπονητή σε παιδάκια ηλικίας 4 - 6 ετών, τις δυσκολίες και τις αναποδιές του 2012 που όμως οδήγησαν στο χρυσό μετάλλιο της Ουγγαρίας, μέχρι τις 10 συναπτές νίκες σε πανελλήνια πρωταθλήματα, τους μεγαλύτερους αντιπάλους και τους δυσκολότερους αγώνες, τα απρόβλεπτα μέσα και έξω από την πισίνα και τους αθλητές - ινδάλματα. Ένας από τους σπουδαιότερους εκπρόσωπος του νερού, μας λέει τη δική του χρυσή ιστορία. 

Θ.Θ.: Το μαγνητόφωνο είναι on κι εγώ αρχίζω να εκφωνώ: 12 Ιουλίου του 2014, συνέντευξη με τον πρωταθλητή Άρη Γρηγοριάδη, στην περιοχή της Καλαμαριάς, σ’ ένα καφέ δίπλα στη θάλασσα, στο στοιχείο του, το νερό. Αρχικά, Άρη, θέλω να μου πεις αν τότε, στα «Λιλιπούτεια» της Κατερίνης, όταν ήσουν οχτώ ετών και κατάφερες την πρώτη σου επιτυχία, φανταζόσουν ότι θα έφτανες να γίνεις πρωταθλητής της κολύμβσης μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας και πρωταθλητής κόσμου.

Α.Γ.: Όχι, κανένας δεν μπορούσε να το φανταστεί. Όταν είσαι μικρός, δεν τα σκέφτεσαι αυτά. Θες να περνάς καλά, να το διασκεδάζεις, σου αρέσει το κολύμπι και θες να βρίσκεσαι όλη την ώρα στην πισίνα. Θες να κάνεις παρέες, να γυμνάζεσαι, να κερδίζεις, να παίρνεις μετάλλια, να το χαίρεσαι! Το βλέπεις ερασιτεχνικά. Πιστεύω όλοι έτσι ήταν τότε. Το κάναμε γιατί μας άρεσε να συναγωνιζόμαστε και ν’ ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον και για τις παρέες που δημιουργούσαμε. Αργότερα, μεγαλώνοντας, είδα ότι ήμουν καλός, το είδα επαγγελματικά, επένδυσα σ’ αυτό και με τα χρόνια το εξελίσσω.

Θ.Θ.: Πριν από μερικές μέρες θέλησε να σε συναντήσει ο Πρόεδρος του Άρη, ο Χάρης Παπαγεωργίου, ένα χρόνο περίπου μετά την αποχώρησή σου από την ομάδα κολύμβησης. Υπάρχει περίπτωση να επιστρέψεις στην ομάδα;

Α.Γ.: Ποτέ δε λέω «ποτέ». Αλλά προς το παρόν, όχι.

Θ.Θ.: Άρη, θα ήθελα να μιλήσουμε για τους λόγους αποχώρησής σου από την ομάδα. Γράφτηκε ότι κουράστηκες από τις συνεχείς απραγματοποίητες υποσχέσεις για καταβολή των οφειλομένων. Ισχύει; Υπάρχουν, ενδεχομένως, άλλοι λόγοι;

Α.Γ.: Ναι, φυσικά και ισχύει. Ο κυριότερος λόγος που έφυγα ήταν ο οικονομικός. Άλλοι λόγοι… Η αδιαφορία μερικών ανθρώπων. Η ασυνέπεια. Παίρνεις ένα τηλέφωνο, είναι να βρεθείς κάπου και παίζεις τον κλέφτη και τον αστυνόμο. Όλο αυτό με κούρασε. Γενικά, το κλίμα ήταν πολύ βαρύ. Πιστεύω ότι έχει κλείσει ο κύκλος μου στον Άρη, όπως πολλοί ακόμα αθλητές - πριν και μετά από μένα. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι σταματώ ν’ αγαπώ και να υποστηρίζω τον Άρη. Απλά - σαν αθλητής - η καριέρα μου στον Άρη έληξε.

Θ.Θ.: Σε επηρέασε ο προπονητής σου στην απόφασή σου να φύγεις; 

Α.Γ.: Όχι. Το ‘χα σκεφτεί και το ‘χα αποφασίσει μόνος μου. Όλοι οι δρόμοι κι όλες οι σκέψεις με οδηγούσαν στο να φύγω. Κάποια στιγμή σκέφτηκα σε κάποια ανταγωνιστική ομάδα του Άρη, αλλά προτίμησα να πάω σ’ ένα πιο οικογενειακό περιβάλλον, όπου θα νιώθω σα στο σπίτι μου. Ήθελα, δηλαδή, να φύγω από το σπίτι μου και να πάω σ’ ένα άλλο σπίτι. Αλλά ξέρεις τι; Ήμουν 23 χρόνια στον Άρη, ο Άρης ήταν το σπίτι μου και το να πάω σε μια ομάδα ξένη, θα ήταν κάτι νέο και διαφορετικό για μένα. Δεν θα ‘ξερα τους ανθρώπους, δεν ξέρω πώς λειτουργούν… Δεν το έκανα.

Θ.Θ.: Στην Ακαδημία που είσαι τώρα, στα «Αστέρια», είσαι περισσότερος ικανοποιημένος;

Α.Γ.: Απ’ ό,τι ήμουν στον Άρη τα τελευταία χρόνια, ναι, εννοείται.

Θ.Θ.: Στα πλαίσια της συνάντησής σας εκφράστηκε και η πρόθεση που υπάρχει το κολυμβητήριο «Κλεάνθης Βικελίδης» να μετονομαστεί σε κολυμβητήριο «Άρης Γρηγοριάδης». Πόσο τιμητικό είναι για σένα κάτι τέτοιο; Θα το δεχόσουν;

Α.Γ.: Τιμή μεγάλη, φυσικά και θα το δεχόμουν. Θα ήμουν πολύ περήφανος αν γινόταν κάτι τέτοιο. Υπάρχει όντως αυτή η πρόθεση από τον κύριο Παπαγεωργίου, τον οποίο εκτιμώ δεόντως, διότι είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, που αγαπάει τον Άρη και τον ανέλαβε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Του ευχήθηκα κι από κοντά «Καλή δύναμη» και να καταφέρει να υλοποιήσει τους στόχους που έχει θέσει.

Θ.Θ.: Άρη, το Μάιο του ’12, δυο χρόνια πριν, κατά την άφιξη της ελληνικής αποστολής από το Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας, είχες δηλώσει ότι «η Ελλάδα εξελίσσεται στην κολύμβηση». Δύο χρόνια μετά, θα δήλωνες το ίδιο;

Α.Γ.: Φυσικά. Η κολύμβηση έχει αρχίσει να εξελίσσεται από το 2002. Επιτυχίες πανευρωπαϊκές, σπουδαίοι αθλητές, όπως η Νέρι Νιαγκουάρα, ο Σπύρος Γιαννιώτης, εγώ, ο Γιάννης Δρυμωνάκος και άλλοι και εξελίσσεται μέχρι και σήμερα, με τα νέα παιδιά, Απόστολος Χρήστου π.χ. Και πολλοί ακόμη νέοι αθλητές που φαίνεται ότι θα χαρίσουν στιγμές δόξας στην Ελλάδα και τις ομάδες τους.

Θ.Θ.: Τον Ιούνιο του ’12 σημείωσες τη 10^η συνεχή νίκη σου στην κολύμβηση σε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Τι σου κόστισε το ιστορικό αυτό ρεκόρ; Και τι σημαίνει για σένα 1^ος για 10 συνεχόμενες φορές;

Α.Γ.: Μέχρι τις τρεις πρώτες νίκες, δε σήμαινε απολύτως τίποτα, Θοδωρή. Μάλλον, σήμαινε κάτι λιγότερο. Αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια κι έβλεπα ότι κέρδιζα την πρώτη θέση, απορούσα με τον εαυτό μου. Κι όταν έφτασα το 2012 να έχω εννέα νίκες, λέω κέρδισε και σ’ αυτό το πρωτάθλημα να τις κάνεις δέκα! Έτσι κι έγινε.

Θ.Θ.: Συζητούσα προχθές μ’ έναν πρωταθλητή, καλή ώρα, ο οποίος μου είπε κάτι που το κράτησα: «Ο πρωταθλητισμός», λέει, «δεν είναι υγεία». Συμφωνείς ή διαφωνείς;

Α.Γ.: Όχι, δε συμφωνώ. Ο πρωταθλητισμός είναι για μένα τρόπος ζωής. Κι ούτε μ’ αρέσει να λέω ότι έχω κάνει θυσίες. Βλέπεις ότι έχεις ταλέντο σε κάτι, επενδύεις σ’ αυτό κι ο αθλητισμός σε ανταμείβει. Ό,τι έχω κερδίσει το έχω κερδίσει από τον αθλητισμό. Είναι ένα τεράστιο κομμάτι από τη ζωή μου. Το ξεκίνησα από μικρός, πήρα το δρόμο της κολύμβησης πολύ νωρίς και η όλη μου η ζωή - και μελλοντικά - θα είναι πάνω σ’ αυτή τη γραμμή. Μέσα σε όλα αυτά που μου ‘χει χαρίσει ο αθλητισμός είναι και η υγεία.. Από ‘κει πέρα, οι τραυματισμοί, η ταλαιπωρία, η απογοήτευση, η ψυχολογική πίεση, είναι ένα κομμάτι του αθλητισμού, το άσχημο συγκεκριμένα, το οποίο πετάς στην άκρη όταν έρχεται μια κορυφαία στιγμή, μια μεγάλη νίκη και κρατάς τα όμορφα και τα θετικά, όσα σε ανταμείβουν και σε κάνουν να νιώθεις καλά.

Θ.Θ.: Το Μάιο του ’12 κατάφερες να κερδίσεις το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. ύπτιο με χρόνο 53.86 (πέμπτο μετάλλιο που κατακτάς στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα), γράφοντας στο pressaris.gr, ότι πρόκειται για το σημαντικότερο ευρωπαϊκό μετάλλιο της καριέρας σου. Αναφέρεσαι σε μια δύσκολη χρονιά, με προβλήματα και αναποδιές στην προετοιμασία. Δηλαδή;

Α.Γ.: Το συγκεκριμένο μετάλλιο το χάρηκα ιδιαίτερα, γιατί ήταν μια δύσκολη χρονιά για τη χώρα μας, ήμασταν στο κέντρο μας στόχευαν όλοι οι υπόλοιποι, ακούγαμε πολλά, περί πτώχευσης της χώρας και άλλα τέτοια. Όσον αφορά στα προβλήματα, αφορούσαν στις εγκαταστάσεις, στις υποδομές, στο φυσικό αέριο κλπ. Αλλά μέσα από όλες αυτές τις αναποδιές ήρθε αυτή η μεγάλη επιτυχία. Ήταν όντως μια νίκη που προέκυψε από μια δύσκολη κι επίπονη χρονιά.

Θ.Θ.: Μίλησέ μου για την εμπειρία σου ως προπονητή, ιδιότητα στην οποία ξεκίνησες να  δοκιμάζεσαι μόλις πέρυσι στην Ακαδημία Stars Swim, διδάσκοντας σε παιδιά 4 - 6 ετών.

Α.Γ.: Δεν περίμενα να με ξετρελάνει και να μ’ ενθουσιάσει τόσο πολύ! Είναι απίστευτο ν’ ασχολείσαι με τα μικρά παιδιά. Κάθε μέρα μαθαίνεις κάτι καινούριο. Η καθημερινή αυτή συνάντηση σού διδάσκει χίλια δυο νέα πράγματα. Το κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό, προσπαθώ να τους μαθαίνω απλά πράγματα, λόγω ηλικίας κι όλο αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Έχω αποκομίσει θετικά σχόλια, ενώ συνεχίζω να το εξελίσσω και να προσπαθώ πάντα για το καλύτερο.

Θ.Θ.: Είναι μία κίνηση που και η οικονομική κρίση σε ώθησε να κάνεις;

Α.Γ.: Όχι, ήθελα έτσι κι αλλιώς να το κάνω. Έχω τελειώσει ΤΕΦΑΑ στο Α.Π.Θ. και ήθελα να δοκιμαστώ και σ’ αυτό. Ούτως ή άλλως, κάποια στιγμή στο μέλλον να δουλέψω ως προπονητής.

Θ.Θ.: Το Νοέμβριο του ’12 είχες επισκεφθεί το βρεφονηπιακό σταθμό και νηπιαγωγείο «Ο Μικρόκοσμος» και είχες βρεθεί ανάμεσα σε πολλά μικρά παιδιά. Είδα στιγμιότυπα από την επίσκεψη και το χαμόγελό σου πρόδιδε αληθινή ευτυχία. Εσύ θα ήθελες να κάνεις τα δικά σου παιδιά;

Α.Γ.: Ναι, φυσικά! Φαντάζομαι τον εαυτό μου σε μια οικογένεια που θα ‘χω δημιουργήσει εγώ. Δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου, αλλά κάποια στιγμή εννοείται ότι θα γίνει κι αυτό.

Θ.Θ.: Πολλοί αθλητές ανά τον κόσμο έχουν μιλήσει ανοιχτά για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, γυναίκες - άντρες. Από το χώρο της κολύμβησης πρόσφατα παραδέχτηκαν ότι είναι ομοφυλόφιλοι ο Tom Daley και ο Ian Thorpe. Είναι κάτι που το δέχεσαι; Το κατακρίνεις;

Α.Γ.: Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα. Ποτέ δεν είχα. Καθένας μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει. Είναι κάτι συνηθισμένο στις μέρες μας. Δε μου προκαλεί έκπληξη.

Θ.Θ.: Άρη, πόσο καιρό προετοιμάζεσαι συνήθως για έναν αγώνα;

Α.Γ.: Είναι ένας κύκλος, η μία προπόνηση είναι αλυσίδα με την άλλη, ανάλογα με το στόχο που θα βάλεις. Για την ακρίβεια, δε σταματάς ποτέ. Δεν ετοιμάζεσαι, δηλαδή, για κάτι, σταματάς και αρχίζεις νέα προετοιμασία για κάτι καινούριο. Είναι ένας κύκλος. Μια συνέχεια.

Θ.Θ.: Έχεις άγχος πριν βουτήξεις;

Α.Γ.: Σήμερα είμαι σχεδόν αναίσθητος! Όταν ήμουν μικρότερος, γύρω στα 18, 19, είχα αρκετό. Μεγαλώνοντας, όμως, κι αποκτώντας εμπειρία, ελαττώνεται. Σήμερα, δηλαδή, έχω ελάχιστο, σχεδόν καθόλου. Ακόμη κι αυτό το ελάχιστο, όμως, προσπαθώ να το ξεπερνάω και να το λύνω μέσα μου. Θέλω να είμαι χαλαρός, άνετος. Το ‘χω αναλύσει και κατέληξα ότι το άγχος είναι κάτι αρνητικό, εντελώς λάθος, το οποίο μαζί με την εμπειρία της κούρσας και των προπονήσεων σχεδόν χάνεται.

Θ.Θ.: Ποιος είναι μέχρι σήμερα ο μεγαλύτερός σου αντίπαλος;

Α.Γ.: Ο Άγγλος κολυμβητής Liam Tancock. Είμαστε κολυμβητικοί αντίπαλοι από το 2002, από τους πανευρωπαϊκούς Νέων μέχρι και τώρα. Είμαστε συνομήλικοι, έχουμε κολυμπήσει άπειρες φορές μαζί, τον ξέρω, είναι σπουδαίος κολυμβητής κα τον εκτιμώ πολύ. Βέβαια, σε κάθε αγώνα αντιμετωπίζεις διαφορετικούς κολυμβητές, Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς, Αυστραλούς, Αμερικάνους, πολλούς…

Θ.Θ.: Τι σκέφτεσαι 10 λεπτά πριν ξεκινήσει ένας αγώνας;

Α.Γ.: Υπάρχει ένταση πριν την έναρξη του αγώνα, αλλά προσπαθώ να είμαι ήρεμος. Έχω ήδη οραματιστεί την κούρσα μου, ξέρω τι θα δω και τι θα νιώσω. Και φυσικά, κάποια τεχνικά στοιχεία και να είναι καλή η απόδοσή μου.

Θ.Θ.: Ποιος είναι ο δυσκολότερος αγώνας που έχεις κάνει μέχρι σήμερα;

Α.Γ.: Η κούρσα του 2012 στην Ουγγαρία ήταν αρκετά δύσκολη.

Θ.Θ.: Σου έχει τύχει τίποτα απρόβλεπτο έξω ή μέσα στην πισίνα την ώρα του αγώνα;

Α.Γ.: Έχω γλιστρήσει στην εκκίνηση κι έχει καταστραφεί η ψυχολογία μου. Κοίταξε, κάποιες ατέλειες μικρής σημασίας - επειδή έχουν γίνει σε μικρούς αγώνες - υπάρχουν πάντα. Στους μεγάλους αγώνες, όμως, φροντίζω να είναι όλα τέλεια. Συγκεντρώνομαι απόλυτα, απαγορεύω στον εαυτό μου οποιοδήποτε λάθος.

Θ.Θ.: Ποιος αθλητής είναι το ίνδαλμά σου;

Α.Γ.: Ο Αμερικανός Aaron Peirsol. Ολυμπιονίκης ύπτιος. Ίσως ο καλύτερος ύπτιος στον κόσμο, με παγκόσμια ρεκόρ, δυο φορές Ολυμπιονίκης. Από τους σπουδαιότερους Αμερικάνους κολυμβητές και πολύ καλό παιδί, ομιλητικό και κοινωνικό. Και ο Michael Phelps, ο καλύτερος αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Θ.Θ.: Άρη, έχεις σκεφτεί ποτέ να σταματήσεις;

Α.Γ.: Δε θα φύγω ποτέ από το χώρο της κολύμβησης, είμαι ταγμένος σ’ αυτό το χώρο.

Θ.Θ.:  Ποια είναι η μεγαλύτερή σου ήττα μέχρι σήμερα;

Α.Γ.: Το 2007 στη Μελβούρνη, το 2011 στη Σαγκάη… Υπάρχουν πολύς καλές στιγμές, αλλά και πολύ κακές στιγμές. Μια κούρσα που δε βγήκε όπως περίμενες, ας πούμε. Είτε σε πανελλήνιο επίπεδο, είτε σε παγκόσμιο.

Θ.Θ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έχεις κάνει για το νερό;

Α.Γ.: Καμία θυσία, είναι ο τρόπος ζωής μου, όλη μου η ζωή. Μικρότερος, ίσως, ήμουν σ’ ένα αυστηρότερο πρόγραμμα, που άλλα παιδιά της τότε ηλικίας δεν το άντεχαν ή δεν το έκαναν.

Θ.Θ.: Υπάρχει ευγενής άμιλλα στην κολύμβηση;

Α.Γ.: Μόνο ευγενής άμιλλα υπάρχει στην κολύμβηση. Υπάρχει, βέβαια, ανταγωνισμός, ειδικότερα στο εξωτερικό, αλλά με τους περισσότερους αντιπάλους είμαστε φίλοι.

Συνέντευξη: Θοδωρής Θεοχαρίδης

Φωτογραφίες: sportsfeed.gr και perssaris.gr