Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΚΙΝΟΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

«Έφτασα τρεις φορές στα πρόθυρα να φύγω με την οικογένειά μου στο εξωτερικό», θα μου εξομολογηθεί ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στη διάρκεια της κουβέντας που κάνουμε στο καμαρίνι του, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, με μια σόμπα αλογόνου να ζεσταίνει το χώρο και να φωτίζει θαυμάσια το πρόσωπό του. Προσιτός. Φιλοσοφημένος. Ατάραχος. Λιτά ντυμένος. Λακωνικός. Εύστοχος. Αναφέρεται συχνά στη σύντροφο και τις τρεις κόρες του. Μου μιλά για τη «Μικρή Βαλίτσα», την τελευταία δισκογραφική του δουλειά. Αναφέρεται στο έργο που θέλει να ξεκινήσει να γράφει το φθινόπωρο με θέμα τον Προμηθέα. Μου εξηγεί γιατί θα ήταν μελισσοκόμος, αν δεν ήταν τραγουδιστής. Ένας σπουδαίος ερμηνευτής. Μ' ένα εξίσου σπουδαίο έργο στις πλάτες του. 


Πού αφιερώνεις τη «Μικρή Βαλίτσα»;

Σε όσους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και σε όσους εγκαταλείπονται από αυτόν. Κοίταξε, κατάγομαι από προσφυγική οικογένεια - η μητέρα μου είναι από τη Μικρά Ασία κι ο πατέρας μου από την Κύπρο, όπου έζησα κι εγώ, μεγάλωσα, δηλαδή, μετά τον πόλεμο του ’74 ανάμεσα σε πρόσφυγες.

Πώς κρίνεις την κίνηση των Ελλήνων που φεύγουν έξω;

Δεν έχω κανένα θέμα μ’ αυτό. Τα τελευταία χρόνια πολλοί φίλοι μου και συγγενείς μου εγκαταλείπουν τη χώρα για μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Μου δίνει μεγάλη χαρά και ελπίδα όταν ένας άνθρωπος ανοίγει τα φτερά του και φεύγει. Αλλά όταν το θέλει. Όχι όταν τον αναγκάζει ο ίδιος του ο τόπος να το κάνει.

Τι σημαίνει η «Μικρή Βαλίτσα» για σένα;

Η «Μικρή Βαλίτσα» είναι όλα όσα θα έπαιρνα μαζί μου, αν αναγκαζόμουν να φύγω από την Ελλάδα.

Το έχεις σκεφτεί ποτέ;

Φτάσαμε τρεις φορές στα πρόθυρα να τα μαζέψουμε και να φύγουμε οικογενειακώς.

Για ποιους λόγους;

Εξαιτίας της εργασίας της γυναίκας μου, για μια ειδικότητα που έπρεπε να πάρει, για την οποία εδώ περιμένει χρόνια ατελείωτα. Εγώ μπορούσα δε να συνεχίσω τις περιοδείες μου στο εξωτερικό και να έρχομαι στην Ελλάδα.

Μετανιώσατε που μείνατε;

Όχι. Αντιθέτως. Προσωπικά, θα αισθανόμουν ηττημένος, αν έφευγα. Δεν είμαι απελπισμένος. Είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει δεχτεί πολλά καλά απ’ αυτόν εδώ τον τόπο και τους πολίτες του. Ένιωσα ότι δεν έχω το δικαίωμα να φύγω.

Λοιπόν, ο πατέρας σου είναι ζωγράφος κι η μητέρα σου έχει σπουδάσει θέατρο, (άλλο που εργαζόταν ως εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου). Γονιδιακά, λοιπόν, ευθύνονται εκείνοι για τη δική σου καλλιτεχνική φλέβα. Έχεις πει, όμως, ότι αν δεν ήσουν τραγουδιστής, θα ήσουν μελισσοκόμος. Γιατί μελισσοκόμος;

Τις μέλισσες τις διάλεξα για έναν πολύ αστείο λόγο. Είμαι τρομερά ανοργάνωτος, κι επειδή οι μέλισσες είναι εξαιρετικά οργανωμένη κοινωνία από μόνες τους, σκέφτηκα ότι δε θα με χρειάζονται ιδιαίτερα - οπότε λέω: «Να μια καλή δουλειά για σένα, Αλκίνοε!» (γέλια).

Σου αρέσει η αγροτική ζωή;

Πολύ! Εξού κι η παραμονή μου στην επαρχία πολλά χρόνια τώρα. Δεν έχει πολύ καιρό που επιστρέψαμε σε αστικό κέντρο.

Είναι αλήθεια ότι το ερχόμενο φθινόπωρο θέλεις να ξεκινήσεις να γράφεις ένα έργο με θέμα τον Προμηθέα;

Ναι, ειν’ αλήθεια. Το έχω στο μυαλό μου κοντά δυο χρόνια τώρα. Δε βρίσκω, όμως, το χρόνο για να το κάνω. 

Γιατί τον Προμηθέα, Αλκίνοε;

Ο Προμηθέας είναι ένας αιώνιος μύθος. Ήταν ημίθεος, αθάνατος, μπορούσε ν’ απολαύσει μια αιωνιότητα χλιδής. Επέλεξε, όμως, να προστατεύσει το πιο απροστάτευτο ον, τον άνθρωπο. Δεν είχε ούτε γούνα, ούτε δυνατά νύχια, ούτε δυνατά δόντια, ούτε έτρεχε γρήγορα σαν τ’ άλλα ζώα, οπότε επρόκειτο να εξαφανιστεί. Και σκέφτηκε ότι ήταν άδικο που οι Θεοί έφτιαξαν ένα πλάσμα και το άφησαν απροστάτευτο. Έβαλε, λοιπόν, τον εαυτό του ως ενέχυρο ουσιαστικά, κάνοντας τη τεράστια θυσία να δώσει στον άνθρωπο το μεγάλο δώρο, τη φωτιά. Η φωτιά ήταν το πνεύμα, η τεχνολογία, η σκέψη, η επιστήμη, η τέχνη, όλα μαζί. Του έδωσε, λοιπόν, αυτό το δώρο για να μπορέσει να επιζήσει και πλήρωσε ο ίδιος το τίμημα, δεμένος σ’ ένα βράχο μ’ ένα πεινασμένο όρνεο που του έτρωγε τα σωθικά κάθε μέρα. Η δική μου σκέψη ήταν πως ο ισχυρός έχει υποχρέωση απέναντι στον αδύναμο, ακόμη κι αν δεν ευθύνεται ο ίδιος για την αδυναμία του άλλου. Δηλαδή, ο Προμηθέας δεν ήταν αυτός που έφτιαξε τον άνθρωπο, αλλά όντας εκείνος ισχυρός ένιωσε την υποχρέωση να βοηθήσει και να στηρίξει τον ανίσχυρο, κάτι το οποίο δε συμβαίνει σήμερα. Δεν το κάνουμε ούτε οι άνθρωποι ούτε οι λαοί μεταξύ μας.

Ακόμη κι όταν το κάνεις, όμως, πέφτεις ο ίδιος σε παγίδες μερικές φορές.

Πρέπει να ‘σαι έτοιμος να πληρώσεις το τίμημα, Θοδωρή. Το λέμε πολύ ρομαντικά ότι είναι ωραίο να βοηθάμε τους άλλους, αλλά όταν έρθει η ώρα να πληρώσουμε το τίμημα της βοήθειας, τότε αρχίζουμε να γκρινιάζουμε και να μας φταίνε οι αδύναμοι.

Μου 'πες πριν κάτι για περιοδεία;


Ναι. Όλο το Μάιο του ’16 θα παίξουμε σε Ζυρίχη, Βέρνη, Μόναχο, Πράγα, Βερολίνο, Αμβούργο, Ντίσελντορφ, Βρυξέλλες, Παρίσι, Στουτγκάρδη και Φρανκφούρτη.,

Αλλά και στην Κύπρο.

Φυσικά! 11, 12, 14 και 15 σε Λεμεσό, Λάρνακα, Λευκωσία και ξανά Λευκωσία αντίστοιχα.


Συνέντευτξη στον Θοδωρή Θεοχαρίδη.

Λίγο πριν τον αφήσω, του ζήτησα να μου σιγοτραγουδήσει το πρώτο κουπλέ της «Μικρής Βαλίτσας»:

«Και πού να πας και πού να 'ρθεις
και που να επιστρέψεις; 
Που 'ναι τα ξένα μακρινά 
κι ειν' τα δικά μας ξένα;»