Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

"ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ"


«Η φωνή είναι το δεύτερο πρόσωπο», Μποέ.

Βρεθήκαμε ένα λαμπερό μεσημέρι που ο ήλιος είχε διάθεση και χαμογελούσε βλέποντας τους ανθρώπους να περνοδιαβαίνουν. Καθίσαμε σε ένα πολύ όμορφο καφέ με ελάχιστο κόσμο εδώ κι εκεί που αντάλλασσαν σκόρπιες κουβέντες. Η πράσινη πανδαισία γύρω - γύρω που μας αγκάλιαζε προσέδιδε θετική ενέργεια στο χώρο, που σε συνδυασμό με το χρωματιστό περίγραμμα της αύρας της δημιουργούνταν μια φοβερά εκρηκτική ατμόσφαιρα συναισθημάτων. «Στο δημοτικό έγραφα στο θρανίο μου στίχους του Καβάφη», μου εξομολογείται με τον γλυκό ήχο της φωνής της, ενώ τα χείλη της αναδίδουν ένα αχνιστό χαμόγελο που μυρίζει ζεστό, απογευματινό καφέ. Συζητάμε για το «The Voice», τη «Eurovision», τα εφηβικά χρόνια, το γάμο, τα παιδιά, για τις μουσικές μπάντες στο λύκειο. Είναι η Τζωρτζίνα Καραχάλιου, ετών 33. Ή καλύτερα, είναι η μεγαλύτερη (για μένα) φωνή της Ελλάδας. Η δική μου Τζωρτζίνα. 



"THE VOICE"

Θ.Θ.: Το μαγνητόφωνο είναι on κι εγώ αρχίζω να εκφωνώ: 15 Μαΐου του 2014, συνέντευξη με την Τζωρτζίνα Καραχάλιου, σ’ ένα πολύ όμορφο καφέ στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Τζωρτζίνα, θέλω να ξεκινήσουμε από το πολυσυζητημένο «The Voice». Έχεις μετανιώσει που δήλωσες συμμετοχή στο παιχνίδι;

Τ.Κ.: Σε καμία περίπτωση. Είναι ένα από τα σημαντικότερα βήματα που έχω κάνει, παρότι στην αρχή αμφιταλαντευόμουν. Τελικά, αισθάνομαι δικαιωμένη.

Θ.Θ.: Θεωρείς ότι η Μαρία - Έλενα άξιζε τη νίκη που κέρδισε;

Τ.Κ.: Η Μαρία - Έλενα είναι μία πολύ καλή τραγουδίστρια με μία πάρα πολύ ωραία φωνή.

Θ.Θ.: Αν δεν είχε νικήσει το παιχνίδι η Μαρία - Έλενα, ποιο παιδί από την τετράδα πιστεύεις ότι θα άξιζε την πρωτιά;

Τ.Κ.: Η Αίμιλη Χαραλάμπους. Και θα σου το αιτιολογήσω αμέσως. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, μπορεί και τραγουδά πάρα πολύ καλά, ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, με την ωριμότητα μάλιστα ενός ενήλικα. Βέβαια, δεν μπορώ να παραβλέψω τις δυνατότητες και τις ικανότητες των υπόλοιπων παιδιών. Ο Λευτέρης Κιντάτος, ας πούμε, που είναι ο λαϊκός της παρέας, έχει μια πολύ καθαρή και καλή φωνή, η Αρετούλα από την άλλη έχει μια πολύ γλυκιά και όμορφη χροιά κι η Μαρία - Έλενα παίρνει ένα κομμάτι και το εκτινάσσει στο αέρα!

Θ.Θ.: Μίλησες για ηλικίες και μου δίνεις μία πολύ καλή πάσα για να σε ρωτήσω το εξής: πιστεύεις ότι στο παιχνίδι τα ανήλικα παιδιά είχαν διαφορετική μεταχείριση;


Τ.Κ.: Κοίταξε, από της μόνη της η νεαρή ηλικία τραβάει λίγο το χάϊδεμα και το ντάντεμα. Επίσης, από τη στιγμή που οι γονείς επιτρέπουν στο ανήλικο παιδί τους να συμμετέχει στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό show της ελληνικής τηλεόρασης, οφείλουμε να το προστατεύσουμε. Αν αυτό σημαίνει χάιδεμα ή όχι, αν κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν ή όχι, δεν είμαι σε θέση να το κρίνω.

Θ.Θ.: Εσύ όταν ανακοίνωσες στους δικούς σου γονείς ότι θα πας στο «The Voice» τι σου είπαν;

Τ.Κ.: Καταρχάς, τους το είπα αφού υπέγραψα το συμβόλαιο. Έμειναν άναυδοι. Δεν το περίμεναν. Αλλά μου είπαν «Για να το επέλεξες, κάτι ξέρεις». Πίστεψαν ότι δεν μπορεί κάτι τέτοιο να με βλάψει. Ήξεραν από την αρχή ότι οτιδήποτε κι αν συμβεί, εγώ θα παραμείνω η Τζωρτζίνα.

Θ.Θ.: Δεν είχε κανένας από τους δύο ενδοιασμούς;

Τ.Κ.: Όχι, για ποιο λόγο; Οι γονείς μου με ξέρουν και με εμπιστεύονται. Ξέρουν τι άνθρωπος είμαι και πώς χειρίζομαι τις καταστάσεις. Το δε show μού έκανε μόνο καλό.

Θ.Θ.: Τη νύχτα της αποχώρησής σου από το παιχνίδι τι σου είπαν όταν γύρισες στο σπίτι;

Τ.Κ.: Ότι αυτά που κέρδισα μέσα στο παιχνίδι ήταν πολύ περισσότερα από αυτά που θα κέρδιζα αν έπαιρνα το έπαθλο. Στάθηκαν στη διαδρομή κι όχι στο τέλος του ταξιδιού. Ο σκοπός μου, Θοδωρή, ήταν να με γνωρίσει ο κόσμος και να ακούσει τη φωνή μου. Αφού το πέτυχα, δεν υπάρχει λόγος να είναι κανένας στενοχωρημένος ή δυσαρεστημένος.

Θ.Θ.: Τις επόμενες εκπομπές τι είδες;

Τ.Κ.: Βεβαίως!

Θ.Θ.: Πώς έβλεπες την εξέλιξη των παιδιών;

Τ.Κ.: Πάντα ανοδική και δημιουργική.

Θ.Θ.: Αν παρέμενες, Τζωρτζίνα, με ποιον από τους καλλιτέχνες που φιλοξενήθηκαν στο παιχνίδι θα ήθελες να βρεθείς επί σκηνής;

Τ.Κ.: Με την Έλενα Παπαρίζου. Την Έλενα τη λατρεύω πολύ σαν άνθρωπο, ενώ σαν τραγουδίστρια και σαν καλλιτέχνη… ακόμη περισσότερο! Δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό το κορίτσι. Θα ήταν τεράστια χαρά μου να μπορούσα να κάνω ένα ντουέτο μαζί της. Επίτρεψέ μου τώρα να αναφέρω κάποια ονόματα, τα οποία αξίζει να γραφούν με κεφαλαία γράμματα: ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΤΟΜΙΝΟΣ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΟΥ, ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΧΑΛΚΙΤΗ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΡΓΥΡΗ και πολλοί ακόμη. Είναι οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω πολλές μουσικές παραστάσεις και show και η βοήθεια κι η συνεισφορά τους είναι πολύτιμη, να το ξέρετε.

Θ.Θ.: Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρονται κι εκείνοι που δε φαίνονται, αλλά… «φαίνονται» με το δικό τους τρόπο.

Τ.Κ.: Και ειδικά αυτά τα παιδιά έχουν τον καλύτερο τρόπο.

Θ.Θ.: Μάλιστα. Σε συνέχεια της κουβέντας μας, Τζωρτζίνα, θέλω να σε ρωτήσω με ποια από τα παιδιά είχες τις καλύτερες σχέσεις κι ενδεχομένως διατηρείτε επαφές μέχρι σήμερα;

Τ.Κ.: Ήμασταν όλοι μία παρέα σαν σε πενθήμερη εκδρομή, αυτό δεν μπορώ να μη σου το πω. 
Εξακολουθώ και μιλάω ακόμη με την Ιφιγένεια Άντκινσον. Έχουμε μια πιο ιδιαίτερη σχέση. Και με τον Μαγαλιό και το Βιζτηλαίο έχουμε μια διαφορετική επικοινωνία.

Θ.Θ.: Είπαν πολλοί ότι μπήκες στο παιχνίδι με βύσμα τον Αντώνη Ρέμο...

Τ.Κ.: Χα - χα!

Θ.Θ.: Θέλω να δώσεις την απάντησή σου.

Τ.Κ.: Δηλαδή όσοι λένε ότι μπήκα με βύσμα αμφισβητούν τη διαφάνεια του παιχνιδιού; Από την άλλη, θεωρούν ότι δεν άξιζα να μπω σε ένα talent show; Και τρίτον, οφείλω να πω ότι όταν ξεκίνησε το παιχνίδι, δεν είχα καν πάει στην οντισιόν για το Pantheon Theater και τη μουσική παράσταση του Αντώνη Ρέμου και της Άννας Βίσση. Αν αν είχα το βύσμα, δε θα έκανα δύο εφτάωρες οντισιόν για να με περάσουν στον εικοσαμελή θίασο της παράστασης. Στη διάρκεια, πάλι, των Blind Auditions δεν είχε ξεκινήσει η παράσταση κι οι πρόβες δε γινόταν μαζί με τον Αντώνη Ρέμο και την Άννα Βίσση.

Θ.Θ.: Το βράδυ που έφυγες μίλησες καθόλου μαζί του; Τι σου είπε;

Τ.Κ.: Όχι, δεν προλάβαμε να μιλήσουμε, έφυγε για την Αυστραλία.

Θ.Θ.: Μέχρι σήμερα δεν έχετε μιλήσει καθόλου για να σχολιάσετε το γεγονός;

Τ.Κ.: Τι να σχολιάσουμε; Κοίταξε να δεις, είναι παιχνίδι. Κάποιος έπρεπε να μείνει, κάποιος έπρεπε να φύγει. Ο Αντώνης Ρέμος με στήριξε μέχρι εκείνη τη στιγμή και για τους λόγους που είπε εκείνο το βράδυ αποφάσισε ότι έπρεπε να κρατήσει τον Λευτέρη τον Κιντάτο. Έπρεπε, δηλαδή, να τον πάρω τηλέφωνο να του ζητήσω το λόγο; Ένα κι ένα κάνουν δύο. Τέλος.

Θ.Θ.: Πάμε σε κάτι άλλο. Αν δεν είχες απέναντί σου τους Ασλανίδου, Ρέμο, Βανδή και Μιχάλη, ποιους τέσσερις κριτές θα ήθελες να έχεις;

Τ.Κ.: Έλενα Παπαρίζου, Μαρινέλλα, Άννα Βίσση, Γιώργος Μαζωνάκης.

Θ.Θ.: Αν έπρεπε να επιλέξεις και δεύτερο coach, ποιος θα ήταν αυτός;

Τ.Κ.: Η Μελίνα Ασλανίδου.

Θ.Θ.: Θέλω να μου πεις το πιο θετικό και το πιο αρνητικό σχόλιο που άκουσες στο παιχνίδι;

Τ.Κ.: Αρνητικό σχόλιο να έχω δεχτεί, να σου πω την αλήθεια. Θετικά πάρα πολλά! Του τύπου «Είσαι θεά! Είσαι υπέροχη! Περιμένουμε τα τραγούδια σου! Σ’ ακούμε κι ανοίγει η ψυχή μας! Έχεις αγγελική φωνή!» Όταν μπαίνει ένας άνθρωπος στη διαδικασία να σου γράψει ή να σου πει κάτι τέτοιο, την επόμενη στιγμή ανοίγει κι η δική μου ψυχή.


"EUROVISION"

Θ.Θ.: Πώς σου φάνηκε η Conchita; Την κατακρίνεις; Την αποδέχεσαι;

Τ.Κ.: Κοίταξε, δεν είμαι κριτής, επομένως θα μιλήσω μουσικά. Μουσικά, λοιπόν, ήταν ένα καταπληκτικό τραγούδι και ερμηνευτικά μία πάρα πολύ ωραία φωνή.

Θ.Θ.: Σε ρωτώ επειδή έγινε ολόκληρος ντόρος.

Τ.Κ.: Το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι παραπάνω ως Τζωρτζίνα.

Θ.Θ.: Η Ελλάδα μας πώς σου φάνηκε;

Τ.Κ.: Πολύ ωραία. Πολύ δροσερά παιδιά, πολύ γλυκά, τα πήγαν μια χαρά. Βέβαια, δε μας άξιζε αυτή η θέση, μας άξιζε κάτι πολύ καλύτερο. Νομίζω, όμως, ότι φταίει κι η σειρά που είχε η εμφάνισή μας. Βγήκαμε ανάμεσα σε δύο πολύ δυνατές μπαλάντες και δεν ξέρω αν το τραγούδι μας ακούστηκε όπως έπρεπε να ακουστεί. Έλειπαν κι οι χώρες που μας έδιναν το 12άρι τους…

Θ.Θ.: Αν δεν πήγαιναν οι Freaky Fortune με τον RiskyKidd, ποια από τις υπόλοιπες υποψηφιότητες θα ήθελες να μας εκπροσωπήσει; Ο Mark Angelo με την Josephine, ο Κώστας Μαρτάκης ή η Κρυσταλλία;

Τ.Κ.: Κοίταξε, εγώ είμαι της άποψης ότι σε ένα διαγωνισμό όπως η Eurovision πρέπει να συμμετέχουμε με αγγλικό στοίχο. Άρα καλύτερα που πήγαν τα παιδιά.

Θ.Θ.: Ποιο τραγούδι σου άρεσε και ποιο όχι;

Τ.Κ.: Μου άρεσε η Σουηδία, η Αυστρία κι η Αρμενία.

Θ.Θ.: Ποιος Έλληνας καλλιτέχνης από όσους δεν έχουν πάει ποτέ στη Eurovision θα ήθελες να μας εκπροσωπήσει;

Τ.Κ.: Ο Γιώργος Μαζωνάκης.

Θ.Θ.: Αν σου ξαναγινόταν πρόταση θα συμμετείχες στα προκριματικά;

Τ.Κ.: Αν μου γινόταν ανάθεση, του τύπου να ψάξουμε να βρούμε το τέλειο τραγούδι που μου ταιριάζει και μου έλεγαν ότι θέλουν εμένα να εκπροσωπήσω τη χώρα μου, θα το έκανα με μεγάλη μου χαρά. 


"ΠΙΣΤΕΣ ΜΕ ΓΑΡΥΦΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ - ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ - ΕΦΗΒΙΚΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ - ΓΑΜΟΣ - ΠΑΙΔΙΑ"

Θ.Θ.: Στη μέχρι τώρα πορεία σου έχεις συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα, όπως ο Ρουβάς, ο Μαζωνάκης, ο Γονίδης, ο Νίνο, ο Πανταζής, η Ηλιάδη, η Θεοδωρίδου κλπ. Με ποιον από όλους αυτούς δέθηκες περισσότερο;

Τ.Κ.: Με το Νίνο είχαμε δεθεί πολύ, κάναμε καλή παρέα, ήμασταν ηλικιακά κοντά και τα βρίσκαμε περισσότερο, ήταν ένα πολύ άνετο παιδί κλπ. Και ξεχωρίζω επίσης τον Γιώργο Μαζωνάκη. Δοξάζω το Θεό που είχα αυτή τη δουλειά. Φοβερός άνθρωπος! Είναι τόσο καλός, σε αγκαλιάζει αμέσως. Και η Άννα Βίσση είναι έτσι.

Θ.Θ.: Τζωρτζίνα, έχεις περάσει και από κεντρικές μουσικές σκηνές και από πίστες με γαρύφαλλα. Τι προτιμάς;

Θ.Θ.: Καθετί που κάνω είναι κι ένας διαφορετικός «ρόλος» που μου ταιριάζει. Άλλο ρεπερτόριο θα πω στις πίστες με τα γαρύφαλλα, άλλο θα πω σ’ ένα θέατρο όπως το Pantheon, άλλο σε μία κεντρική μουσική σκηνή, άλλο σε ένα μπαράκι, με κοινό παρονομαστή, βέβαια, πάντα τον εαυτό μου. Τείνω στις μεγάλες πίστες.

Θ.Θ.: Η Νατάσσα Μποφίλιου έχει δηλώσει ότι "οι τραγουδιστές δεν πρέπει να εμφανίζονται στην τηλεόραση, αλλά μόνο σε μουσικές σκηνές και κέντρα διασκέδασης". Προφανώς, δε συμφωνείς. Πες μου, εσύ τι πιστεύεις;

Τ.Κ.: Για ποιο λόγο να πω τι πρέπει να κάνουν οι τραγουδιστές; Ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι καλύτερο για τον εαυτό του με βάση τις αρχές του, το ήθος του, την αξιοπρέπειά του κι ό,τι πιστεύει ότι μπορεί να τον βοηθήσει στη δουλειά του. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο για να σε μάθει το ευρύ κοινό, ο κόσμος. Δεν είναι κακό.

Θ.Θ.: Το χειμώνα που πέρασε ο Γιάννης Ζουγανέλης έδιωξε δύο πολιτικούς από το μαγαζί όπου εμφανιζόταν. Εσύ θα έκανες κάτι αντίστοιχο; 

Τ.Κ.: Όχι, δε νομίζω. Όποιος κι αν είναι μπροστά μου, όποιος είναι ο αποδέκτης αυτού που προσφέρω, κάνω μουσική. Τίποτα άλλο. Προσφέρω ένα «μουσικό αγκάλιασμα». Όχι, δε θα το έκανα.

Θ.Θ.: Ξέρω ότι γράφεις δικά σου τραγούδια. Στίχους και μουσική;

Τ.Κ.: Ενίοτε γράφω και στίχους, αλλά κυρίως μουσική στο πιάνο και στην κιθάρα. Συνεργάζομαι με καλούς φίλους και γράφουμε μαζί. Όπως είναι ο JP. Καταπληκτικό και πολύ ταλαντούχο παιδί. Είναι πολύ καλός συνθέτης και ετοιμάζουμε πολύ όμορφα πράγματα μαζί.

Θ.Θ.: Θα ήθελα να μου πεις για τον JP μερικά πράγματα.

Τ.Κ.: Είναι ένα νέο παιδί, του οποίου το πάθος και η αγάπη είναι η μουσική. Θα έλεγα ότι είναι ταγμένος στη μουσική. Το μυαλό του είναι μουσική, νότες, σύνθεση. Παίζει πολύ καλό πιάνο και μαζί δημιουργούμε διάφορα. Ταιριάζουν πολύ οι μουσικές μας, ενώ τώρα βιώνουμε μία περίοδο δημιουργίας, καθώς συνθέτουμε μαζί κομμάτια.

Θ.Θ.: Αυτά τα τραγούδια προορίζονται μόνο για σένα;

Τ.Κ.: Βεβαίως! Είναι βγαλμένα από τη ψυχή μας, δεν μπορώ να τα δώσω.

Θ.Θ.: Θέλω να σε πάω λίγο πίσω τώρα. Στο σχολείο και στη μουσική μπάντα που ήσουν, τους Winter Dusk.

Τ.Κ.: Σε βλέπω πολύ μελετημένο!

Θ.Θ.: Πέντε ώρες σε «μελετούσα»!

Τ.Κ.: Λίγες, λίγες! (γέλια!)

Θ.Θ.: Τι αναμνήσεις έχεις, λοιπόν, από αυτή τη μπάντα;

Τ.Κ.: Ήταν μία μπάντα την οποία είχε φτιάξει ο Φραγκίσκος ο Σαμοΐλης, ο οποίος σήμερα είναι ο ντράμερ των Innerwish, μιας αρκετά γνωστής μπάντας στον ελληνικό metal χώρο. Η μπάντα αυτή ξεκίνησε δευτέρα - τρίτη λυκείου, εγώ έγραφα τη μουσική, έπαιζα πιάνο και τραγουδούσα, ενώ τους στίχους έγραφε ο Φραγκίσκος.

Θ.Θ.: Πού είναι εκείνα τα τραγούδια;

Τ.Κ.: Σε καμιά κασέτα!

Θ.Θ.: Ήσουν καλή μαθήτρια;

Τ.Κ.: Μέτρια. Με 18 έβγαλα το Λύκειο.

Θ.Θ.: Πού τα κατάφερνες και πού χώλαινες;

Τ.Κ.: Δεν τα πήγαινα καλά στα Μαθητικά. Στα δε Αρχαία είχα 18 - 19. Το μάθημα, όμως, που λάτρευα ήταν η Βιολογία. Το καλοκαίρι διάβαζα τόμους ολόκληρους! Ήθελα να γίνω ερευνήτρια.

Θ.Θ.: Δηλαδή, αν τώρα είχες την ευκαιρία να επιλέξεις ανάμεσα σε αυτά τα δύο, ποιο θα επέλεγες;

Τ.Κ.: Πάλι τραγουδίστρια θα γινόμουν. Ή ηθοποιός.

Θ.Θ.: Το ‘χεις και με το θέατρο;

Τ.Κ.: Μ’ αρέσει πολύ.

Θ.Θ.: Musical;

Τ.Κ.: Όχι, διαχωρίζω τη μουσική από το θέατρο.

Θ.Θ.: Τι θα έκανες στο θέατρο;

Τ.Κ.: Δράμα.

Θ.Θ.: Πηγαίνεις συχνά στο θέατρο;

Τ.Κ.: Όσο μου το επιτρέπουν τα οικονομικά μου πηγαίνω.

Θ.Θ.: Ποια ήταν η τελευταία παράσταση που είδες;

Τ.Κ.: «Άντρες έτοιμοι για όλα», με τη φίλη μου την Πηνελόπη Αναστασοπούλου.

Θ.Θ.: Πάμε σε κάτι άλλο. Τι γνώμη έχεις για το γάμο;

Τ.Κ.: Δεν είμαι ούτε υπέρ, ούτε κατά.

Θ.Θ.: Θέλεις να παντρευτείς;

Τ.Κ.: Ο γάμος αυτή τη στιγμή είναι πολύ μακριά μου. Ασχολούμαι τόσο πολύ με το καλλιτεχνικό και η ψυχή μου διψάει τόσο πολύ για να κάνει πράγματα, που δεν το σκέφτομαι καθόλου. Απλά το γάμο τον έχω στο μυαλό μου σαν κάτι το οποίο σε εγκλωβίζει.

Θ.Θ.: Παιδάκια θέλεις να κάνεις;

Τ.Κ.: Τα αγαπώ και τα λατρεύω τα παιδιά. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι κάτι που το σκέφτομαι.

Θ.Θ.: Λογοτεχνία διαβάζεις;

Τ.Κ.: Πάρα πολύ.

Θ.Θ.: Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

Τ.Κ.: «Άγγελοι», της Λορέν Κέιτ.

Θ.Θ.: Διαβάζεις από μικρή;

Τ.Κ.: Βεβαίως! Στο δημοτικό στο θρανίο μου έγραφα στίχους του Καβάφη. «Εν απογνώσει»! (γέλια!)

Θ.Θ.: Δισκογραφικά θα δούμε κάτι δικό σου;

Τ.Κ.: Μέχρι το φθινόπωρο ελπίζω να έχουμε κάτι.

Θ.Θ.: Το καλοκαίρι θα κάνεις περιοδεία;

Τ.Κ.: Κάτι θα κάνω.

Θ.Θ.: Τέλος, θέλω να μου πεις πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από σήμερα.

Τ.Κ.: Θέλω να έχω την υγεία μου, να είμαι χαρούμενη και ισορροπημένη…




Συνέντευξη: Θοδωρής Θεοχαρίδης

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

ΤΑΛΕΝΤΟ, ΓΝΩΣΗ, ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ… ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ!


Η Ηλέκτρα Αυγουστή σιγοντάρει τον Σταμάτη Παπαδόπουλο με θέρμη, αγάπη και ένα πλατύ χαμόγελο που ο ήλιος του Μάη ζηλεύει. Συνάμα, οι εποικοδομητικές τους διαφωνίες δείχνουν ότι έχουν κι οι δύο άποψη που τη στηρίζουν ακράδαντα, ορθά και λογικά επιχειρήματα. Το κατακόκκινο λουλούδι στο αυτί της Ηλέκτρας προσδίδει μιαν αίγλη μεσογειακή στη θετική της αύρα. Το οξύτατο πνεύμα του Σταμάτη συμπληρώνει το κάλλος της Ηλέκτρας και μαζί μοιάζει να σμιλεύουν μια θεατρική μάσκα με εσωτερική φλόγα που δε θα σβήσει ποτέ. «Εκπέμπετε φοβερή ενέργεια», είναι η πρώτη κουβέντα που θα τους πω μόλις τους συναντήσω, ενώ εκείνοι θα μου αντιγυρίσουν ένα ζεστό «Ευχαριστούμε» και θα επιλέξουμε ένα καφέ για την κουβέντα μας. Η θεατρική ομάδα Χ.Ν.Ο.Υ. από το Τμήμα Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, βρέθηκε στις Σέρρες με τη παράσταση «Κούκου» για τη 10η Πανεπιστημιάδα Θεάτρου, ένα θεσμό που μόνο η πόλη των Σερρών διοργανώνει σε όλη την Ελλάδα. Όταν άνοιξαν τα φώτα στο θέατρο τη μέρα της πρεμιέρας, αισθάνθηκα ότι πρώτα φωτίστηκαν οι ανησυχίες και ύστερα τα πρόσωπά τους. Με μητέρα γιατρό και πατέρα αστυνομικό η Ηλέκτρα, εξού κι η σιδερένια πειθαρχία του χαρακτήρα της, με μητέρα νηπιαγωγό και πατέρα δάσκαλο ο Σταμάτης, εξού κι η φιλοσοφημένη παιδεία του, μου άνοιξαν την πόρτα του διαυγούς νου που διαθέτουν κι οι δύο, χτίζοντας ένα όμορφο σενάριο… αυτοσχεδιασμού!




"ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗ - ΔΥΟ ΝΕΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΜΕ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ"

Θ.Θ.: Το μαγνητόφωνο είναι on κι εγώ αρχίζω να εκφωνώ: Σάββατο 3 Μαΐου του 2014, συνέντευξη με τους ηθοποιούς Σταμάτη Παπαδόπουλο και Ηλέκτρα Αυγουστή, από τη θεατρική ομάδα Χ.Ν.Ο.Υ. (= Χρονίως Νοσούσες Ονειροπαρμένες Υπάρξεις). Παιδιά, ποιος έδωσε στην ομάδα αυτό το όνομα;

Σ.Π.: Ο νονός μας! Ο Γιάννης ο Καψάλης, ο οποίος φέτος δεν είναι ενεργό μέλος της ομάδας. Πλέον, μας παρακολουθεί διακριτικά και με αγάπη. Για εμάς είναι ο πάνσοφος γέροντάς μας.

Θ.Θ.: Είναι, όμως, προτιμότερο να ονειρευόμαστε ή να θέτουμε στόχους;

Η.Α.: Να ονειρευόμαστε. Ένα ουτοπικό όνειρο σού ξυπνά κάθε αίσθηση και διάθεση για ζωή.

Σ.Π.: Εγώ πιστεύω ότι τα όνειρα σε περιορίζουν, επειδή τα προσδιορίζεις. Η μαγεία των ονείρων είναι ότι δημιουργούνται μόνα τους και σου ανατρέπουν το στόχο.

Θ.Θ.: Ποια ανάγκη σάς ωθεί να ασχολείστε με το θέατρο;

Η.Α.: Είναι πολύ ενδιαφέρον να ανακαλύπτεις τις πτυχές του χαρακτήρα ενός ήρωα, να τις κάνεις δικές σου και τέλος να τις περάσεις με ένα μαγικό τρόπο που μόνο το θέατρο σού προσφέρει στον κόσμο.

Θ.Θ.: Για λόγους έκφρασης, δηλαδή.

Η.Α.: Καθαρά.

Σ.Π.: Εγώ ξεκίνησα μ’ αυτή τη λογική και αφότου ξεπέρασα τα πρώτα κόμπλεξ του τύπου «Πώς θα εκτεθώ; Πώς θα θυμάμαι τα λόγια; Πώς θα φαίνομαι πάνω σε μία σκηνή;» διαπίστωσα τελικά πως μέσα από την ενασχόλησή μου με το θέατρο και από την προσέγγιση ενός χαρακτήρα, την ενσάρκωση και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται, ένιωθα να ωριμάζω. Να ζυμώνομαι και να συμφιλιώνομαι πολύ περισσότερο με τον Σταμάτη.

Θ.Θ.: Για λόγους αυτογνωσίας, δηλαδή.

Σ.Π.: Ενδεχομένως, ναι.

Θ.Θ.: Ηλέκτρα, Ιατρική ή Θέατρο; Σταμάτη, Πολιτικός Μηχανικός ή Ηθοποιός;

Η.Α.: Δε θα άφηνα ποτέ την Ιατρική, ειδικά όπως εξελίσσονται τα πράγματα.

Σ.Π.: Όσο κι αν με εξουσιάζει το θέατρο, δεν μπορώ ακόμη να το δω βιοποριστικά.

Θ.Θ.: Πιστεύετε στην τύχη;

Η.Α.: Εγώ πιστεύω στη μοίρα.

Σ.Π.: Εμένα μ’ αρέσουν οι συμπτώσεις.

Θ.Θ.: Ποια είναι τα ελαττώματά σας πρώτα ως άνθρωποι και μετά ως ηθοποιοί; 

Η.Α.: Σαν άνθρωπος είμαι πολύ εγωίστρια και κυκλοθυμική. Ως ηθοποιός προχωρώ αργά και σταθερά στο δρόμο της βελτίωσης.

Σ.Π.: Σαν άνθρωπος είμαι πεισματάρης, τις κυκλοθυμίες μου έχω αρχίσει παραδόξως να τις ελέγχω, ενώ ορισμένες φορές γίνομαι αρκετά αφοριστικός. Ως ηθοποιός προσπαθώ να εμπλουτίζω όλες τις πλευρές, από τις πιο κωμικές μέχρι τις πιο σοβαρές. Για παράδειγμα, το σωματικό θέατρο είναι για μένα κάτι τελείως ξένο.

Θ.Θ.: Έκανα ένα πέρασμα από τα προφίλ σας στο Facebook και είδα ότι απολαμβάνετε πολλές ανθρώπινες, ζεστές κι όμορφες στιγμές με φίλους. Πείτε μου, λοιπόν, πότε ο άνθρωπος θέλει να βιώνει στιγμές με άλλους και πότε μένει μόνος;

Σ.Π.: Σίγουρα χρειάζονται κι οι δύο καταστάσεις. Ασφαλώς και απολαμβάνω να συνυπάρχω με ανθρώπους, να τους παρατηρώ, να αλληλεπιδρώ και να το διασκεδάζω, αλλά δεν το κάνω επειδή δεν αντέχω να είμαι μόνος. Όταν παρατηρώ κάτι θέλω να ‘μαι μόνος μου, όταν το φιλτράρω και το επεξεργάζομαι επίσης. Αλλά για να αποκτήσω το ερέθισμα χρειάζομαι περίγυρο.

Η.Α.: Εγώ είμαι μοναχικός τύπος.

Θ.Θ.: Εκτός από τις Σχολές και το Θέατρο ξέρω ότι ασχολείστε με το χορό η Ηλέκτρα και με το γράψιμο ο Σταμάτης…

Η.Α.: Έκανα χορό, αλλά σταμάτησα εξ αιτίας ενός προβλήματος στο πόδι. Έφυγε η επιγονατίδα μου. Όταν επανήλθα δε, ήμουν ήδη μέλος της Χ.Ν.Ο.Υ. Αλλά θα επανέλθω και στο χορό σύντομα.

Σ.Π.: Μου αρέσει να χτίζω εικόνες με τις λέξεις, με τους συνδυασμούς τους, με σχήματα λόγου. Μπορεί η πρώτη ύλη να είναι βιώματά μου κι από ‘κει ξεκινάω. Ένα βίωμα - αγκάθι, ας πούμε, το οποίο κλείνω σε λογοτεχνικό πλαίσιο και το αναπτύσσω.

Θ.Θ.: Ποιο είναι το τελευταίο λογοτεχνικό βιβλίο που διαβάσατε;

Η.Α.: Το «Άρωμα», του Πάτρικ Ζύσκιντ.

Σ.Π.: «Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα», του Πασκάλ Μπρυκνέρ.

Θ.Θ.: Τι μουσική ακούτε;

Η.Α.: Κυρίως ξένη μουσική, jazz, swing

Σ.Π.: Αναλόγως τη στιγμή. Κρυφή αδυναμία Μητροπάνος.

Θ.Θ.: Υπάρχουν ηθοποιοί που ξεχωρίζετε;

Η.Α.: Τον Christian Bale και τον Edward Norton.

Σ.Π.: Μου αρέσουν πολύ ο Γεράσιμος Γεννατάς και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. 



"ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ Χ.Ν.Ο.Υ. - ΜΕ ΠΟΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΦΙΛΟΞΕΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΔΑ - ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ" (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΒΕΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ)

Θ.Θ.: Πόσοι ηθοποιοί απαρτίζετε την ομάδα;

Σ.Π.: Δώδεκα.

Θ.Θ.: Ποια είναι η χημεία δώδεκα νέων ανθρώπων με κοινό όνειρο ή στόχο;

Η.Α.: Έχουμε βρει τη χρυσή τομή. Περνάμε πολύ όμορφα. Διαφωνίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, είτε για το πώς θα παίξουμε μία σκηνή, τι θα φορέσουμε κλπ. Ποτέ καμία διαφωνία, όμως, δεν προσβάλλει τις σχέσεις μας.

Σ.Π.: Μην προσπαθείς να βγάλεις άκρη με τη συγκεκριμένη ομάδα.

Θ.Θ.: Γιατί;

Σ.Π.: Γιατί είμαστε ονειροπαρμένοι κι αλλοπαρμένοι, θα έλεγα! Κι αλλόφρονες! (γέλια).

Θ.Θ.: Τι άλλαξε στον Σταμάτη και στην Ηλέκτρα από τότε που μπήκαν στην ομάδα;

Σ.Π.: Απενεχοποίησα πολλά πράγματα, με την καλή έννοια. Και ως εκ τούτου κατάφερα να μπορώ να διαχειρίζομαι τις προσωπικές μου ανασφάλειες. Πλέον δε φοβάμαι να εκτεθώ με οποιοδήποτε τρόπο. Ξέρω να το διαχειριστώ, να το σαρκάσω.

Η.Α.: Έχω αλλάξει πολύ. Φέτος, για παράδειγμα, υποδύομαι ένα ρόλο που αν καλούμουν πέρυσι να ανταποκριθώ σε αυτόν δε θα τα κατάφερνα. Πριν μπω στην ομάδα ήμουν μαζεμένη, δεν ήθελα να τσαλακωθώ, αλλά φέτος αισθάνομαι μεταμορφωμένη.


Θ.Θ.: Αιτία των αλλαγών αυτών είναι κι ο σκηνοθέτης σας, ο Γιάννης Μαλεζάς;

Σ.Π.: Για μένα ο Γιάννης είναι κάτι πολύ παραπάνω από σκηνοθέτης. Έχουμε τέτοιο κώδικα επικοινωνίας, όχι μόνο στα περί θεάτρου, αλλά και στην προσωπική μας ζωή, που επικοινωνούμε και πλάθουμε με κλειστά μάτια.

Θ.Θ.: Φέτος έρχεστε στην Πανεπιστημιάδα με την παράσταση «Κούκου». Ηλέκτρα, μίλησέ μου για το έργο.

Η.Α.: Το «Κούκου» είναι μία γαλλική διαχρονική κωμωδία του Γάλλου συγγραφέα Ζωρζ Φεντώ, η οποία σκιαγραφεί τη ζωή μιας πολύ πιστής και αφοσιωμένης στο σύζυγό της γυναίκας, όταν δύο κύριοι, φίλοι του συζύγου της, έρχονται και τη διεκδικούν. Εκείνη, όμως έχει υποσχεθεί στον εαυτό της ότι δεν πρόκειται ποτέ να απατήσει τον άντρα της, εκτός αν κάνει εκείνος πρώτος το βήμα. Δε θέλεις να ξέρεις τι γίνεται όταν αντιλαμβάνεται ότι ενδέχεται να το έχει ήδη κάνει…

Θ.Θ.: Εσείς ποιους υποδύεστε;

Σ.Π.: Εγώ υποδύομαι αυτό το… υπόδειγμα συζύγου, ο οποίος είναι δικηγόρος στο επάγγελμα και με πολύ ωραίες πελάτισσες…  από την Ισπανία! Πρέπει να σου πω ότι ο κύριος που παίζω δεν έχει την τάση να απιστήσει, παρότι έχει κάνει την κουτσουκέλα στο παρελθόν, ωστόσο προκειμένου να μη βρεθεί μπλεγμένος σε ένα σκάνδαλο που θα πάρει μεγάλες διαστάσεις, προτιμάει να ενδώσει στους εκβιασμούς της Ισπανίδας που τον διεκδικεί. Κι αυτό γίνεται πιο πολύ για να αποκρύψει και να (κουκου)λώσει την κατάσταση. Αναπόφευκτα, δεν μπορεί να το διαχειριστεί από την αρχή μέχρι το τέλος και κάπου χάνει την μπάλα.

Η.Α.: Εγώ παίζω την Αρμαντίν και συνδέομαι με έναν από τους δύο κυρίους που διεκδικούν τη γυναίκα.

Θ.Θ.: Ποια μηνύματα περνά στους θεατές το «Κούκου»; Ότι η απιστία έχει πάντα ένα άδοξο κι άσχημο τέλος;

Σ.Π.: Δεν εστιάζουμε στην απιστία αυτή καθαυτή. Και αυτό το έργο έρχεται να κουμπώσει στο ύφος των παραστάσεων που ανεβάζουμε. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες, σε οποιοδήποτε χωροχρονικό πλαίσιο, πάντα θα εμφανίζεται η καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας πιο… θεατρική. Σαρκάζουμε τους χαρακτήρες, τις στιγμές εκείνες που χάνουν τον έλεγχο και προσπαθούν να επανέλθουν, καθώς και πώς το διαχειρίζονται όλο αυτό.

Η.Α.: Εγώ σαν κοπέλα θα τονίσω ότι το έργο δείχνει και πώς οι άντρες διαχειρίζονται το ψέμα απέναντι στη γυναίκα.

Θ.Θ.: Φαντάζομαι το έχετε φιλοσοφήσει με αφορμή την παράσταση αλλά και από προσωπικά βιώματα. Πόσο εύκολο είναι να ενδώσει ένας άνθρωπος στον πειρασμό;

Σ.Π.: Πάντα το ενδεχόμενο να ενδώσει κανείς σε έναν πειρασμό είναι μεγαλύτερο από το να μην ενδώσει, ειδικά την πρώτη φορά.

Θ.Θ.: Τη δεύτερη;

Σ.Π.: Θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Το πόσο νηφάλιος και διαυγής είσαι όταν καλείσαι να διαχειριστείς μία κατάσταση κρίνεται στη στιγμή.

Η.Α.: Εγώ πιστεύω ότι είναι και θέμα εμπειριών, δηλαδή τι έχεις ζήσει στη ζωή σου. Και θέμα ηλικίας. Στη δική μας ηλικία, για παράδειγμα, δε νομίζω ότι είμαστε ικανοί να συγκρατηθούμε, ακριβώς επειδή δημιουργούνται απωθημένα μέσα μας.



Λίγα λόγια από το σκηνοθέτη της παράστασης, Γιάννης Μαλεζά: "Ο τρόπος που προσεγγίζει η Χ.Ν.Ο.Υ. συνήθως τις παραστάσεις της είναι ότι παίρνουμε ένα κείμενο το οποίο νιώθουμε ότι μπορούμε να το κόψουμε και να το ράψουμε στα μέτρα μας, προσπαθούμε να βάλουμε τη δικιά μας ψυχούλα, βεβαίως πατάμε και δίνουμε μεγάλη σημασία στο κείμενο, το προσαρμόζουμε με όσα εμείς μπορούμε να δώσουμε κι αν μπορούμε να αναπτύξουμε το κάνουμε. Σ τις τρεις παραστάσεις που έρχονται - 21, 22 και 23 Μαΐου - θα δείτε μία παρέα που έχει διάθεση να παίξει, όχι μόνο θέατρο, αλλά και με τις λέξεις και με τι δράσεις. Μία παρέα που έχει διάθεση να γελάσει και να προκαλέσει το γέλιο στους άλλους".


Όσοι είδαν την πρεμιέρα της παράστασης και λάτρεψαν την ξεχωριστή πλοκή, τις χιουμοριστικές ατάκες και τους διαφορετικούς ήρωες, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ξανά το θεατρικό αυτό ταξίδι στο Θέατρο «Άνετον» στη Θεσσαλονίκη. 21, 22 και 23 Μαΐου. Ώρα έναρξης, 21:00. Είσοδος ελεύθερη.






Συνέντευξη: Θοδωρής Θεοχαρίδης