"Συνεντευξη με τον Αδαμ Τσαρουχη"

Η τόλμη του νέου, η γοητεία του φρέσκου, η ομορφιά της αλήθειας, η αυθεντικότητα του ταλέντου. Ο λόγος για τον Αδάμ Τσαρούχη, ένα καινούριο πρόσωπο, μια ατσαλάκωτη υπόσχεση στην ελληνική δισκογραφία, λίγους μήνες πριν κρατήσουμε στα χέρια μας τον πρώτο του δίσκο. Ο δραστήριος και ικανός Αδάμ έχει συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες, ερμηνευτές, συνθέτες, ηθοποιούς, τραγουδιστές, όπως η Φωτεινή Δάρρα, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Μαντώ, η Σία Κοσκινά, ο Μίμης Πλέσσας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κ.ά. Επίσης, έχει περάσει από το σανίδι για δημοφιλείς, πετυχημένες και αγαπημένες μουσικές παραστάσεις, όπως το «Κλουβί με τις Τρελές», «Θα σε Πάρω να Φύγουμε», «Παναγία των Παρισίων», «Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο» κλπ. Τα έμφυτα εξαιρετικά χαρακτηριστικά του Αδάμ όταν συζητάς μαζί του, είναι αδιαμφισβήτητα το χαμόγελο και η ειλικρίνειά του. Κανένας ίχνος προσποίησης στη συμπεριφορά ή στις αντιδράσεις του, άριστη στάση σώματος που εμπνέει για κουβέντα και σχεδόν σου «επιτάσσει» να τον παρατηρείς και μια ενέργεια που αναβλύζει ευτυχία, χαρά και δύναμη ψυχής και σώματος. 

Θ.Θ.: Το μαγνητόφωνο είναι on κι εγώ αρχίζω να εκφωνώ: 12 Ιουνίου του 2014, συνέντευξη με τον τραγουδιστή Αδάμ Τσαρούχη στα Public Συντάγματος. Αδάμ, έχεις πει ότι από μικρός ήξερες πως θα ασχοληθείς με τη μουσική.

Α.Τ.: Ναι, ο μπαμπάς μου ήταν τραγουδιστής, συνεπώς το ερέθισμα το είχα από πολύ μικρός. Εκεί κοντά στα 8 με 9 μου χρόνια άρχισα να αποζητώ τη μουσική. Ώσπου οι γονείς μου με έγραψαν στο Ωδείο. Αρχικά παρακολούθησα μαθήματα μουσικής και κιθάρας, ενώ αργότερα εξέφρασα την επιθυμία μου ν’ ασχοληθώ με το τραγούδι.

Θ.Θ.: Ήταν από την αρχή σύμφωνοι;

Α.Τ.: Στην αρχή δεν ήταν, όχι. Το επάγγελμα αυτό, σήμερα πλέον όλα, έχει μια ανασφάλεια. Κι επειδή ο μπαμπάς μου ήξερε εκ των έσω όλες αυτές τις ανασφάλειες, δεν ήθελε να βρεθώ αντιμέτωπος με αυτές.

Θ.Θ.: Πώς αντιλαμβανόσουν τη μουσική τότε και πώς σήμερα;

Α.Τ.: Σήμερα προσπαθώ να κρατώ την ίδια παιδικότητα, τον ίδιο ενθουσιασμό - και σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης. Σήμερα έχω πιο αυστηρό κριτήριο από αυτό που είχα μικρός σχετικά με την τεχνική των τραγουδιστών, τη μουσική, γιατί πλέον έχω ακούσει περισσότερα, έχω εμπειρίες και νιώθω πιο ώριμος.

Θ.Θ.: Εκτός από τη μουσική έχεις παρακολουθήσει μαθήματα Computer Animation και Λογιστικών.

Α.Τ.: Το έκανα για χατίρι των γονιών μου. Μέσα μου πάντα σιγόκαιγε η φλόγα της μουσικής.

Θ.Θ.: Οι γονείς σου είναι αυστηροί κριτές;

Α.Τ.: Ναι. Τώρα μου θύμισες το σκηνικό που τους ανακοίνωσα ότι θέλω να γίνω τραγουδιστής. Λοιπόν, έχουμε βγει οικογενειακώς σε μια πιτσαρία στον Υμηττό. Στο μεταξύ, έχω πάει στο Ωδείο, έχω ανακαλύψει ότι η μουσική με εκφράζει και με γεμίζει, θέλω να ασχοληθώ μ’ αυτό. Είμαι, λοιπόν, 15 - 16 και με ρωτούν τι θέλω να κάνω, τι σκέφτομαι. Και η απάντησή μου είναι απλή: «Θα γίνω τραγουδιστής». Τότε ο πατέρας μου μου αντιγύρισε: «Μα εσύ ντρέπεσαι, πώς θα τραγουδήσεις μπροστά σε κοινό;» και είπα «Όχι, εγώ αυτό θα κάνω». Ένα μεσημέρι ζήτησε να με ακούσει. Είμαστε στο σαλόνι του σπιτιού. Πήρα να τραγουδώ ένα κομμάτι των Πυξ Λαξ. Παρόλο που του άρεσε πολύ, δε μου έδωσε ποτέ το πράσινο φως. Το αποδέχτηκαν κι οι δύο πολύ αργότερα.

Θ.Θ.: Αν τότε είχες ακούσει τον πατέρα σου, σήμερα πού θα ήσουν και τι θα έκανες;

Α.Τ.: Θα έκανα μία δουλειά γραφείου, όπως τότε. Έχω δουλέψει σε δικηγορικό γραφείο, σε ταμείο εμπόρων, παράλληλα πάντα με τις σπουδές μου και με άλλα που ασχολήθηκα.

Θ.Θ.: Έχεις συμμετάσχει σε πολλές μουσικο - θεατρικές  παραστάσεις. Ποια απ’ όλες σου τις δουλειές θα σου μείνει αξέχαστη;

Α.Τ.: Το «Θα σε Πάρω να Φύγουμε» είναι οπωσδήποτε μία από τις σημαντικότερες δουλειές που έχω κάνει, ήταν μία πολύ μεγάλη υπερπαραγωγή που μου έδωσε αρκετή αναγνώριση. Η δουλειά αυτή με σύστησε στον κόσμο, σε 2.500 ανθρώπους κάθε βράδυ. Επίσης, η πρώτη μου παράσταση στο «Escape» με τη Σία Κοσκινά. Λάμπης Λιβιεράτος και μία πλειάδα νέων παιδιών, με τα οποία δέθηκα πολύ. Είναι μία δουλειά την οποία θυμάμαι πολύ γλυκά. Από τη Σία Κοσκινά έμαθα πολλά για το musical. Η παράσταση αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το musical. Τέλος, άλλη μια μεγάλη εμπειρία για μένα ήταν η συνεργασία μου με την Κάρμεν Ρουγγέρη στο παιδικό της Λυρική, τραγουδώντας όπερα κάθε μέρα με μία πολύ μεγάλη ορχήστρα. Μάθημα μεγάλο και εμπειρία ξεχωριστή.

Θ.Θ.: Ποια από αυτές τις δουλειές θα ήθελες να ξανακάνεις;

Α.Τ.: Δε θα ήθελα να κάνω κάτι που έχω ήδη κάνει. Έχω γευτεί τη μαγεία της κάθε δουλειάς ξεχωριστά. Θέλω να κάνω νέα πράγματα.

Θ.Θ.: Κάποια από τις δουλειές σου που δε θα ήθελες να είχες κάνει;

Α.Τ.: Κοιτώντας πίσω υπάρχουν σίγουρα τέτοιες επιλογές. Αλλά από όλες τις δουλειές μου πήρα πολλά, πολύ υλικό, γέμισα.

Θ.Θ.: Έχεις συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες, συνθέτες, ερμηνευτές, ηθοποιούς κλπ. Με ποιον δέθηκες ίσως περισσότερο;

Α.Τ.: Με τη Σία Κοσκινά είμαστε φίλοι. Επίσης, ένας άνθρωπος που ξεχωρίζω, θαυμάζω και ευχαριστώ το Θεό που είχα την τιμή να τον γνωρίσω είναι ο Μίμης Πλέσσας. Είμαι λάτρης της μουσικής του, από τους παλιούς δημιουργούς αυτόν ξεχωρίζω. Ένας άνθρωπος που επίσης εκτιμώ και μ’ αρέσει η δουλειά του είναι ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Αλλά και με τους δύο δεν έχω φιλικές σχέσεις. Κοίταξε, το ότι δουλεύεις με κάποιον, δε σημαίνει πάντα ότι θα δεθείτε με φιλικά δεσμά.

Θ.Θ.:  Ο χώρος του θεάματος είναι έτσι όπως τον φανταζόσουν παιδί;

Α.Τ.: Όχι, δεν είναι όπως τον φανταζόμουν ως παιδί. Ως παιδί ονειρευόμουν τη μαγεία που αισθάνεται ο καλλιτέχνης επί σκηνής, κάτι το οποίο ισχύει στη δουλειά αυτή. Η έκφραση, η πληρότητα, όσα σου δίνει ο κόσμος είναι παράμετροι που ως παιδί μπορούσα να τις φτάσω με το νου. Δε φανταζόμουν, όμως, με τίποτα τη διαδικασία που ακολουθεί ο καλλιτέχνης για να βγει στη σκηνή και να παρουσιάσει κάτι.

Θ.Θ.: Για ποιο λόγο είσαι μέρος αυτού του χώρου;

Α.Τ.: Για να μπορώ να εκφράζω αυτό που αισθάνομαι. Το τραγούδι είναι ο τρόπος που αναπνέω.

Θ.Θ.: Υπάρχει παρόλ’ αυτά κάποιος λόγος για τον οποίο θα εγκατέλειπες τη δουλειά σου;

Α.Τ.: Για θέματα υγείας και μόνο. Το θέμα, όμως, Θοδωρή, είναι ότι όσο είναι γραφτό να κάνεις την τάδε δουλειά, να την κάνεις με τιμιότητα, με αγάπη και να παίρνεις συνέχεια εμπειρίες. Και κάθε φορά λέω στον εαυτό μου ότι αν αύριο σταματήσω να δουλεύω , έχω πάρει τόσο όμορφες και γλυκές στιγμές που καμιά άλλη δουλειά δε θα μπορούσε να μου τις δώσει ποτέ. Και είμαι πολύ τυχερός γι’ αυτό.

Θ.Θ.: Υπάρχει κάτι που σιχαίνεσαι σ’ αυτό το χώρο;

Α.Τ.: Δεν μπορώ τους διπρόσωπους ανθρώπους, τις λυκοφιλίες, εκείνους δηλαδή που σου κάνουν παρέα με απώτερο σκοπό και το ψέμα.

Θ.Θ.: Ποιος καλλιτέχνης είναι το ίνδαλμά σου;

Α.Τ.: Πολλοί. Από ξένους μου αρέσει ο Stevie Wonder, ο Frank Sinatra, η Whitney Houston, η Nina Simone και κάνα δυο ακόμη. Από Έλληνες, ο Θέμης Καραμουρατίδης, η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Γιάννης Χριστοδούλου, ο Μίμης Πλέσσας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου κι η Έλλη Πασπαλά.

Θ.Θ.: Ξέρω ότι είσαι ένας άνθρωπος που ακολουθεί το ένστικτό του. Αν το ίδιο σου το ένστικτο, λοιπόν, σε ωθούσε να ανατρέψεις την καριέρα σου, ποιος θα ήσουν;

Α.Τ.: Υπακούω στο ένστικτό μου όταν υπάρχει μια δουλειά στη μέση ή ένας άνθρωπος με τον οποίο πρέπει να συνεργαστώ. Αν το ένστικτό μου μου ‘λεγε ότι μέχρι εδώ ήταν, ίσως γινόμουν ραδιοφωνικός παραγωγός ή κάτι τέλος πάντων που να μου επιτρέπει την επαφή με τον κόσμο.

Θ.Θ.: Ξέρω, επίσης, ότι είσαι ένας άνθρωπος που δουλεύει πολύ. Σε έχει επηρεάσει η κρίση;

Α.Τ.: Όλο τον κόσμο.

Θ.Θ. Εσένα πώς σε επηρέασε;

Α.Τ.: Έχουν μειωθεί οι αποδοχές μου και πρέπει να ζήσω με πολύ λιγότερα χρήματα απ’ ό,τι στο παρελθόν, ενώ αναγκάζομαι να κάνω δύο και τρεις δουλειές για να βγει ένας αξιοπρεπής μισθός, ο οποίος θα σπαταληθεί για τις υποχρεώσεις πρώτα και ύστερα για τον Αδάμ και τους ανθρώπους του.

Θ.Θ.: Κάποια στιγμή πήρες την υποτροφία για την Αμερική και πήγες για να παρακολουθήσεις δίπλα σε καταξιωμένους δασκάλους μαθήματα Musical Theatre. Μίλησε μου για το διάστημα της παραμονής σου εκεί.

Α.Τ.: Καταρχάς, θέλω να ευχαριστήσω το Badminton που μου έδωσε την υποτροφία. Ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία. Βρέθηκα δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες από το Broadway. Παρακολούθησα μαθήματα από αυτούς τους ανθρώπους, βουτώντας στα μύχια του musical. Έμεινα έξω από τη Μασαχουσέτη, σε μια καταπράσινη κατασκήνωση, ειδικά διαμορφωμένη για το σεμινάριο. Τα εντατικά μαθήματα ξεκινούσαν στις 8 το πρωί και τελείωναν στις 12 τα μεσάνυχτα. Κάθε ώρα είχαμε κι ένα διαφορετικό δάσκαλο. Κάναμε χορό, τραγούδι, κλακέτες κλπ. Κάθε βδομάδα παρουσιάζαμε σε ανθρώπους από το χωριό εκεί κοντά σε ‘μας, αλλά και σε όσους έρχονταν από τη Μασαχουσέτη, μια παράσταση. Στο τέλος του σεμιναρίου ετοιμάσαμε μια παράσταση με όσα είχαμε μάθει όλο το διάστημα της παραμονής μας εκεί στο μεγάλο θέατρο που είχαν φτιάξει ειδικά για εκείνη τη μέρα: αποσπάσματα από musical, χορογραφίες, τραγουδιστικά κλπ. Βέβαια, πέρα από το ευχάριστο του πράγματος, ήταν και επίπονο. Στην αρχή ήθελα να φύγω. Αλλά στη συνέχεια ήταν απολαυστικό. 1,5 μήνας γεμάτος όμορφες εμπειρίες.

Θ.Θ.: Δε σκέφτηκες να μείνεις έξω και να δουλέψεις εκεί;

Α.Τ.: Πριν φύγω για την Αμερική είχα κλείσει να είμαι στο «Κλουβί με τις Τρελές» του Σταμάτη Φασουλή και στην παιδική όπερα της Κάρμεν Ρουγγέρη «Ο Τσάρος Σαλτάν». Άρα έπρεπε να επιστρέψω.

Θ.Θ.: Αργότερα; Δε θα ‘θελες να βγεις έξω;

Α.Τ.: Όχι. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα. Θέλω να το παλέψω στη χώρα μου. Επίσης, έχω δημιουργήσει έναν κύκλο κι έχω χτίσει κάποια πράγματα. Δε θα μου άρεσε να τα παρατήσω και να ψάξω κάτι στο εξωτερικό. Εκτός αν μου δινόταν η ευκαιρία να συμμετέχω κάπου. Να πάω και να γίνω σερβιτόρος και να τρέχω στις οντισιόν, όχι.

"ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΔΙΣΚΟΣ"

Θ.Θ.: Πότε θα έχουμε στα χέρια μας τον πρώτο σου δίσκο;

Α.Τ.: Κοντά στα Χριστούγεννα.

Θ.Θ.: Τίτλος;

Α.Τ.: «Σαν ταινία».

Θ.Θ.: Πες μου για τα τραγούδια του.

Α.Τ.: Πέντε πρωτότυπα τραγούδια. Δύο διασκευές. Τη μουσική των τεσσάρων έχει γράψει η Σίσσυ Βλαχογιάννη και του ενός η Ανδριάνα Μπάμπαλη. Τους στοίχους έχουν γράψει ο Ίων Στάντης και η Μαρίζα Ρίζου. Και δύο διασκευές. «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα» και «Μια αγάπη για το καλοκαίρι». Στο ίδιο ύφος. Jazz ατμόσφαιρα και swing διάθεση.

Θ.Θ.: Το «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα» με τη μορφή που του έχετε δώσει, με το ύφος που το έχετε φτιάξει δεν υπάρχει περίπτωση να παρεξηγηθεί;

Α.Τ.: Κοίτα, σε κάθε διασκευή συμβαίνει το έξης: σε μερικούς θα αρέσει, γιατί θα το βρουν πρωτότυπο και σε κάποιους άλλους όχι, γιατί θα το συγκρίνουν με το παλιό. Η δική μας διάθεση και γνώμη είναι η εξής: αν μπούμε στη διαδικασία να φτιάξουμε κάτι παρεμφερές με το πρωτότυπο, μην το φτιάχνεις καν, κάνεις μια επανεκτέλεση και τελειώνει το θέμα. Η δική μας διασκευή έχει σκοπό να συστήσει το κομμάτι, αλλά όπως εμείς θέλουμε να το συστήσουμε, χωρίς να προσβάλλουμε τον Τσιτσάνη και χωρίς να συγκρινόμαστε με τη δική του εκτέλεση, η οποία είναι κλασική και πολυαγαπημένη.

Θ.Θ.: Πες μου τους τίτλους των τραγουδιών.

Α.Τ.: «Σαν ταινία»: μουσική - Σίσσυ Βλαχογιάννη, στοίχοι - Ίων Στάντης. «Μεγαλόπνοο βράδυ: στίχοι - Μαρίζα Ρίζου, μουσική - Σίσσυ Βλαχογιάννη. Το τραγούδι μιλάει για το πώς να βλέπουμε αισιόδοξα τη ζωή. «Ρετρό»: μουσική - Ανδριάνα Μπάμπαλη, στοίχοι - Σταύρος Σταύρου, μια μπαλάντα μόνο με πιάνο. «Όπως μπαίνει ο χειμώνας»: μουσική - Σίσσυ Βλαχογιάννη, στοίχοι - Ίων Στάντης, latin κομμάτι. «Με τον καιρό»: μουσική - Σίσσυ Βλαχογιάννη, στοίχοι - Ίων Στάντης.

Στις 3 Ιουλίου ο Αδάμ Τσαρούχης θα βρίσκεται στο Lycabettus Hotel στο Κολωνάκι σε μια live εμφάνιση όπως τον έχουμε συνηθίσει, άψογο στυλ, απαράμιλλη γοητεία μαζί με jazz και swing διάθεση. Αφορμή και τα γενέθλιά του, τα οποία θέλει να γιορτάσει με όλους εσάς που τον αγαπάτε. 

Συνέντευξη: Θοδωρής Θεοχαρίδης