ΤΑΛΕΝΤΟ, ΓΝΩΣΗ, ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ… ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ!

Η Ηλέκτρα Αυγουστή σιγοντάρει τον Σταμάτη Παπαδόπουλο με θέρμη, αγάπη και ένα πλατύ χαμόγελο που ο ήλιος του Μάη ζηλεύει. Συνάμα, οι εποικοδομητικές τους διαφωνίες δείχνουν ότι έχουν κι οι δύο άποψη που τη στηρίζουν ακράδαντα, ορθά και λογικά επιχειρήματα. Το κατακόκκινο λουλούδι στο αυτί της Ηλέκτρας προσδίδει μιαν αίγλη μεσογειακή στη θετική της αύρα. Το οξύτατο πνεύμα του Σταμάτη συμπληρώνει το κάλλος της Ηλέκτρας και μαζί μοιάζει να σμιλεύουν μια θεατρική μάσκα με εσωτερική φλόγα που δε θα σβήσει ποτέ. «Εκπέμπετε φοβερή ενέργεια», είναι η πρώτη κουβέντα που θα τους πω μόλις τους συναντήσω, ενώ εκείνοι θα μου αντιγυρίσουν ένα ζεστό «Ευχαριστούμε» και θα επιλέξουμε ένα καφέ για την κουβέντα μας. Η θεατρική ομάδα Χ.Ν.Ο.Υ. από το Τμήμα Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, βρέθηκε στις Σέρρες με τη παράσταση «Κούκου» για τη 10^η Πανεπιστημιάδα Θεάτρου, ένα θεσμό που μόνο η πόλη των Σερρών διοργανώνει σε όλη την Ελλάδα. Όταν άνοιξαν τα φώτα στο θέατρο τη μέρα της πρεμιέρας, αισθάνθηκα ότι πρώτα φωτίστηκαν οι ανησυχίες και ύστερα τα πρόσωπά τους. Με μητέρα γιατρό και πατέρα αστυνομικό η Ηλέκτρα, εξού κι η σιδερένια πειθαρχία του χαρακτήρα της, με μητέρα νηπιαγωγό και πατέρα δάσκαλο ο Σταμάτης, εξού κι η φιλοσοφημένη παιδεία του, μου άνοιξαν την πόρτα του διαυγούς νου που διαθέτουν κι οι δύο, χτίζοντας ένα όμορφο σενάριο… αυτοσχεδιασμού!

"ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗ - ΔΥΟ ΝΕΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΜΕ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ"

Θ.Θ.: Το μαγνητόφωνο είναι on κι εγώ αρχίζω να εκφωνώ: Σάββατο 3 Μαΐου του 2014, συνέντευξη με τους ηθοποιούς Σταμάτη Παπαδόπουλο και Ηλέκτρα Αυγουστή, από τη θεατρική ομάδα Χ.Ν.Ο.Υ. (= Χρονίως Νοσούσες Ονειροπαρμένες Υπάρξεις). Παιδιά, ποιος έδωσε στην ομάδα αυτό το όνομα;

Σ.Π.: Ο νονός μας! Ο Γιάννης ο Καψάλης, ο οποίος φέτος δεν είναι ενεργό μέλος της ομάδας. Πλέον, μας παρακολουθεί διακριτικά και με αγάπη. Για εμάς είναι ο πάνσοφος γέροντάς μας.

Θ.Θ.: Είναι, όμως, προτιμότερο να ονειρευόμαστε ή να θέτουμε στόχους;

Η.Α.: Να ονειρευόμαστε. Ένα ουτοπικό όνειρο σού ξυπνά κάθε αίσθηση και διάθεση για ζωή.

Σ.Π.: Εγώ πιστεύω ότι τα όνειρα σε περιορίζουν, επειδή τα προσδιορίζεις. Η μαγεία των ονείρων είναι ότι δημιουργούνται μόνα τους και σου ανατρέπουν το στόχο.

Θ.Θ.: Ποια ανάγκη σάς ωθεί να ασχολείστε με το θέατρο;

Η.Α.: Είναι πολύ ενδιαφέρον να ανακαλύπτεις τις πτυχές του χαρακτήρα ενός ήρωα, να τις κάνεις δικές σου και τέλος να τις περάσεις με ένα μαγικό τρόπο που μόνο το θέατρο σού προσφέρει στον κόσμο.

Θ.Θ.: Για λόγους έκφρασης, δηλαδή.

Η.Α.: Καθαρά.

Σ.Π.: Εγώ ξεκίνησα μ’ αυτή τη λογική και αφότου ξεπέρασα τα πρώτα κόμπλεξ του τύπου «Πώς θα εκτεθώ; Πώς θα θυμάμαι τα λόγια; Πώς θα φαίνομαι πάνω σε μία σκηνή;» διαπίστωσα τελικά πως μέσα από την ενασχόλησή μου με το θέατρο και από την προσέγγιση ενός χαρακτήρα, την ενσάρκωση και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται, ένιωθα να ωριμάζω. Να ζυμώνομαι και να συμφιλιώνομαι πολύ περισσότερο με τον Σταμάτη.

Θ.Θ.: Για λόγους αυτογνωσίας, δηλαδή.

Σ.Π.: Ενδεχομένως, ναι.

Θ.Θ.: Ηλέκτρα, Ιατρική ή Θέατρο; Σταμάτη, Πολιτικός Μηχανικός ή Ηθοποιός;

Η.Α.: Δε θα άφηνα ποτέ την Ιατρική, ειδικά όπως εξελίσσονται τα πράγματα.

Σ.Π.: Όσο κι αν με εξουσιάζει το θέατρο, δεν μπορώ ακόμη να το δω βιοποριστικά.

Θ.Θ.: Πιστεύετε στην τύχη;

Η.Α.: Εγώ πιστεύω στη μοίρα.

Σ.Π.: Εμένα μ’ αρέσουν οι συμπτώσεις.

Θ.Θ.: Ποια είναι τα ελαττώματά σας πρώτα ως άνθρωποι και μετά ως ηθοποιοί; 

Η.Α.: Σαν άνθρωπος είμαι πολύ εγωίστρια και κυκλοθυμική. Ως ηθοποιός προχωρώ αργά και σταθερά στο δρόμο της βελτίωσης.

Σ.Π.: Σαν άνθρωπος είμαι πεισματάρης, τις κυκλοθυμίες μου έχω αρχίσει παραδόξως να τις ελέγχω, ενώ ορισμένες φορές γίνομαι αρκετά αφοριστικός. Ως ηθοποιός προσπαθώ να εμπλουτίζω όλες τις πλευρές, από τις πιο κωμικές μέχρι τις πιο σοβαρές. Για παράδειγμα, το σωματικό θέατρο είναι για μένα κάτι τελείως ξένο.

Θ.Θ.: Έκανα ένα πέρασμα από τα προφίλ σας στο Facebook και είδα ότι απολαμβάνετε πολλές ανθρώπινες, ζεστές κι όμορφες στιγμές με φίλους. Πείτε μου, λοιπόν, πότε ο άνθρωπος θέλει να βιώνει στιγμές με άλλους και πότε μένει μόνος;

Σ.Π.: Σίγουρα χρειάζονται κι οι δύο καταστάσεις. Ασφαλώς και απολαμβάνω να συνυπάρχω με ανθρώπους, να τους παρατηρώ, να αλληλεπιδρώ και να το διασκεδάζω, αλλά δεν το κάνω επειδή δεν αντέχω να είμαι μόνος. Όταν παρατηρώ κάτι θέλω να ‘μαι μόνος μου, όταν το φιλτράρω και το επεξεργάζομαι επίσης. Αλλά για να αποκτήσω το ερέθισμα χρειάζομαι περίγυρο.

Η.Α.: Εγώ είμαι μοναχικός τύπος.

Θ.Θ.: Εκτός από τις Σχολές και το Θέατρο ξέρω ότι ασχολείστε με το χορό η Ηλέκτρα και με το γράψιμο ο Σταμάτης…

Η.Α.: Έκανα χορό, αλλά σταμάτησα εξ αιτίας ενός προβλήματος στο πόδι. Έφυγε η επιγονατίδα μου. Όταν επανήλθα δε, ήμουν ήδη μέλος της Χ.Ν.Ο.Υ. Αλλά θα επανέλθω και στο χορό σύντομα.

Σ.Π.: Μου αρέσει να χτίζω εικόνες με τις λέξεις, με τους συνδυασμούς τους, με σχήματα λόγου. Μπορεί η πρώτη ύλη να είναι βιώματά μου κι από ‘κει ξεκινάω. Ένα βίωμα - αγκάθι, ας πούμε, το οποίο κλείνω σε λογοτεχνικό πλαίσιο και το αναπτύσσω.

Θ.Θ.: Ποιο είναι το τελευταίο λογοτεχνικό βιβλίο που διαβάσατε;

Η.Α.: Το «Άρωμα», του Πάτρικ Ζύσκιντ.

Σ.Π.: «Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα», του Πασκάλ Μπρυκνέρ.

Θ.Θ.: Τι μουσική ακούτε;

Η.Α.: Κυρίως ξένη μουσική, jazz, swing…

Σ.Π.: Αναλόγως τη στιγμή. Κρυφή αδυναμία Μητροπάνος.

Θ.Θ.: Υπάρχουν ηθοποιοί που ξεχωρίζετε;

Η.Α.: Τον Christian Bale και τον Edward Norton.

Σ.Π.: Μου αρέσουν πολύ ο Γεράσιμος Γεννατάς και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. 

"ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ Χ.Ν.Ο.Υ. - ΜΕ ΠΟΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΦΙΛΟΞΕΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΔΑ - ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ" (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΒΕΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ)

Θ.Θ.: Πόσοι ηθοποιοί απαρτίζετε την ομάδα;

Σ.Π.: Δώδεκα.

Θ.Θ.: Ποια είναι η χημεία δώδεκα νέων ανθρώπων με κοινό όνειρο ή στόχο;

Η.Α.: Έχουμε βρει τη χρυσή τομή. Περνάμε πολύ όμορφα. Διαφωνίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, είτε για το πώς θα παίξουμε μία σκηνή, τι θα φορέσουμε κλπ. Ποτέ καμία διαφωνία, όμως, δεν προσβάλλει τις σχέσεις μας.

Σ.Π.: Μην προσπαθείς να βγάλεις άκρη με τη συγκεκριμένη ομάδα.

Θ.Θ.: Γιατί;

Σ.Π.: Γιατί είμαστε ονειροπαρμένοι κι αλλοπαρμένοι, θα έλεγα! Κι αλλόφρονες! (γέλια).

Θ.Θ.: Τι άλλαξε στον Σταμάτη και στην Ηλέκτρα από τότε που μπήκαν στην ομάδα;

Σ.Π.: Απενεχοποίησα πολλά πράγματα, με την καλή έννοια. Και ως εκ τούτου κατάφερα να μπορώ να διαχειρίζομαι τις προσωπικές μου ανασφάλειες. Πλέον δε φοβάμαι να εκτεθώ με οποιοδήποτε τρόπο. Ξέρω να το διαχειριστώ, να το σαρκάσω.

Η.Α.: Έχω αλλάξει πολύ. Φέτος, για παράδειγμα, υποδύομαι ένα ρόλο που αν καλούμουν πέρυσι να ανταποκριθώ σε αυτόν δε θα τα κατάφερνα. Πριν μπω στην ομάδα ήμουν μαζεμένη, δεν ήθελα να τσαλακωθώ, αλλά φέτος αισθάνομαι μεταμορφωμένη.

Θ.Θ.: Αιτία των αλλαγών αυτών είναι κι ο σκηνοθέτης σας, ο Γιάννης Μαλεζάς;

Σ.Π.: Για μένα ο Γιάννης είναι κάτι πολύ παραπάνω από σκηνοθέτης. Έχουμε τέτοιο κώδικα επικοινωνίας, όχι μόνο στα περί θεάτρου, αλλά και στην προσωπική μας ζωή, που επικοινωνούμε και πλάθουμε με κλειστά μάτια.

Θ.Θ.: Φέτος έρχεστε στην Πανεπιστημιάδα με την παράσταση «Κούκου». Ηλέκτρα, μίλησέ μου για το έργο.

Η.Α.: Το «Κούκου» είναι μία γαλλική διαχρονική κωμωδία του Γάλλου συγγραφέα Ζωρζ Φεντώ, η οποία σκιαγραφεί τη ζωή μιας πολύ πιστής και αφοσιωμένης στο σύζυγό της γυναίκας, όταν δύο κύριοι, φίλοι του συζύγου της, έρχονται και τη διεκδικούν. Εκείνη, όμως έχει υποσχεθεί στον εαυτό της ότι δεν πρόκειται ποτέ να απατήσει τον άντρα της, εκτός αν κάνει εκείνος πρώτος το βήμα. Δε θέλεις να ξέρεις τι γίνεται όταν αντιλαμβάνεται ότι ενδέχεται να το έχει ήδη κάνει…

Θ.Θ.: Εσείς ποιους υποδύεστε;

Σ.Π.: Εγώ υποδύομαι αυτό το… υπόδειγμα συζύγου, ο οποίος είναι δικηγόρος στο επάγγελμα και με πολύ ωραίες πελάτισσες…  από την Ισπανία! Πρέπει να σου πω ότι ο κύριος που παίζω δεν έχει την τάση να απιστήσει, παρότι έχει κάνει την κουτσουκέλα στο παρελθόν, ωστόσο προκειμένου να μη βρεθεί μπλεγμένος σε ένα σκάνδαλο που θα πάρει μεγάλες διαστάσεις, προτιμάει να ενδώσει στους εκβιασμούς της Ισπανίδας που τον διεκδικεί. Κι αυτό γίνεται πιο πολύ για να αποκρύψει και να (κουκου)λώσει την κατάσταση. Αναπόφευκτα, δεν μπορεί να το διαχειριστεί από την αρχή μέχρι το τέλος και κάπου χάνει την μπάλα.

Η.Α.: Εγώ παίζω την Αρμαντίν και συνδέομαι με έναν από τους δύο κυρίους που διεκδικούν τη γυναίκα.

Θ.Θ.: Ποια μηνύματα περνά στους θεατές το «Κούκου»; Ότι η απιστία έχει πάντα ένα άδοξο κι άσχημο τέλος;

Σ.Π.: Δεν εστιάζουμε στην απιστία αυτή καθαυτή. Και αυτό το έργο έρχεται να κουμπώσει στο ύφος των παραστάσεων που ανεβάζουμε. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες, σε οποιοδήποτε χωροχρονικό πλαίσιο, πάντα θα εμφανίζεται η καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας πιο… θεατρική. Σαρκάζουμε τους χαρακτήρες, τις στιγμές εκείνες που χάνουν τον έλεγχο και προσπαθούν να επανέλθουν, καθώς και πώς το διαχειρίζονται όλο αυτό.

Η.Α.: Εγώ σαν κοπέλα θα τονίσω ότι το έργο δείχνει και πώς οι άντρες διαχειρίζονται το ψέμα απέναντι στη γυναίκα.

Θ.Θ.: Φαντάζομαι το έχετε φιλοσοφήσει με αφορμή την παράσταση αλλά και από προσωπικά βιώματα. Πόσο εύκολο είναι να ενδώσει ένας άνθρωπος στον πειρασμό;

Σ.Π.: Πάντα το ενδεχόμενο να ενδώσει κανείς σε έναν πειρασμό είναι μεγαλύτερο από το να μην ενδώσει, ειδικά την πρώτη φορά.

Θ.Θ.: Τη δεύτερη;

Σ.Π.: Θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Το πόσο νηφάλιος και διαυγής είσαι όταν καλείσαι να διαχειριστείς μία κατάσταση κρίνεται στη στιγμή.

Η.Α.: Εγώ πιστεύω ότι είναι και θέμα εμπειριών, δηλαδή τι έχεις ζήσει στη ζωή σου. Και θέμα ηλικίας. Στη δική μας ηλικία, για παράδειγμα, δε νομίζω ότι είμαστε ικανοί να συγκρατηθούμε, ακριβώς επειδή δημιουργούνται απωθημένα μέσα μας.

Λίγα λόγια από το σκηνοθέτη της παράστασης, Γιάννης Μαλεζά: "Ο τρόπος που προσεγγίζει η Χ.Ν.Ο.Υ. συνήθως τις παραστάσεις της είναι ότι παίρνουμε ένα κείμενο το οποίο νιώθουμε ότι μπορούμε να το κόψουμε και να το ράψουμε στα μέτρα μας, προσπαθούμε να βάλουμε τη δικιά μας ψυχούλα, βεβαίως πατάμε και δίνουμε μεγάλη σημασία στο κείμενο, το προσαρμόζουμε με όσα εμείς μπορούμε να δώσουμε κι αν μπορούμε να αναπτύξουμε το κάνουμε. Σ τις τρεις παραστάσεις που έρχονται - 21, 22 και 23 Μαΐου - θα δείτε μία παρέα που έχει διάθεση να παίξει, όχι μόνο θέατρο, αλλά και με τις λέξεις και με τι δράσεις. Μία παρέα που έχει διάθεση να γελάσει και να προκαλέσει το γέλιο στους άλλους".

Όσοι είδαν την πρεμιέρα της παράστασης και λάτρεψαν την ξεχωριστή πλοκή, τις χιουμοριστικές ατάκες και τους διαφορετικούς ήρωες, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ξανά το θεατρικό αυτό ταξίδι στο Θέατρο «Άνετον» στη Θεσσαλονίκη. 21, 22 και 23 Μαΐου. Ώρα έναρξης, 21:00. Είσοδος ελεύθερη.

Συνέντευξη: Θοδωρής Θεοχαρίδης