"ΑΡΗΣ ΠΛΑΣΚΑ(Ι)ΣΟΒΙΤΗΣ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ"

«Οργανώνω συνέχεια νοητά ταξίδια στο παρελθόν μου γιατί έχω υπέροχες παιδικές, σχολικές και φιλικές αναμνήσεις», θα μου εξομολογηθεί ο Άρης Πλασκασοβίτης κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό με άσπρες υποψίες εδώ κι εκεί κι έναν ήλιο που τη μία εμφανίζεται και χαμογελά και την άλλη χάνεται από τα μάτια μας, σε ένα ακατάπαυστο παιχνίδι με τους ανθρώπους. Ο Άρης μοιάζει στον ήλιο. Είναι χαμογελαστός, ευδιάθετος και αισιόδοξος. Μόνο που ο 24χρονος Κερκυραίος δεν παίζει κρυφτό με κανέναν. Είναι αληθινός και ειλικρινής. Μιλάει ευθέως και σε κοιτάζει κατάματα. Εξηγεί πώς και γιατί έφυγε από την πατρίδα του, την Κέρκυρα, μιλά για την εμπειρία του στο πετυχημένο show του Ant1 «Your Face Sounds Familiar», μοιράζεται τις απόψεις του για την ομοφυλοφιλία, το γάμο και την υιοθεσία παιδιών μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ενώ φαντάζεται τον εαυτό του σε 15 χρόνια από σήμερα…

«Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ, ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ, Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ, ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ»

Θ.Θ.: Άρη, πώς παίρνεις την απόφαση να φύγεις από την Κέρκυρα και να έρθεις στην Αθήνα;

Α.Π.: Δες πώς έχουν τα πράγματα. Έδωσα πανελλήνιες και πέρασα Φυσικοθεραπεία στη Λάρισα. Κατάφερα, όμως, να πείσω τους γονείς μου να με αφήσουν να σπουδάσω σε κάποιο ΙΕΚ στην Αθήνα, επίσης Φυσικοθεραπεία. Από τα 10 μου είχα τάσεις φυγής. Έλεγα στη μάνα μου «Δε μου φτάνει η Κέρκυρα, δε χορταίνω με το ωδείο εδώ, δε με γεμίζουν οι χορωδίες, θέλω πιο μεγάλα πράγματα».

Θ.Θ.: Τι είπαν οι γονείς;

Α.Π.: «Θα κάτσεις, θα διαβάσεις, θα περάσεις κάπου και θα φύγεις στα 18 από το σπίτι σου όπως όλα τα παιδάκια. Θα βγάλεις τα χρήματά σου και τότε θα τα κάνεις όλα».

Θ.Θ: Έχεις μετανιώσει ως τώρα για την απόφασή σου να φύγεις από το νησί;

Α.Π.: Καθόλου! Εδώ είναι η διέξοδός μου, εδώ το όνειρο, εδώ η δουλειά μου, εδώ είναι στημένη ζωή μου. Όχι ότι δε θέλω να γυρίσω ποτέ στην Κέρκυρα. Έχω πει στον εαυτό μου ότι στα βαθιά μου γεράματα θα καταλήξω ή στην Κέρκυρα ή στην Καβάλα. Βέβαια, αυτό θα γίνει όταν το τοπίο της Αθήνας θα έχει γίνει αποπνικτικό κι όταν ελπίζω και εύχομαι  θα τα έχω κάνει και ζήσει όλα.

Θ.Θ.: Ποια είναι η σχέση σου με τους γονείς σου και ποιον από τους δύο αγαπάς περισσότερο;

Α.Π.: Μπαμπά! Μη νευριάσεις πολύ, αλλά λίγη παραπάνω αδυναμία έχω στη μαμά μου. Άφησέ με να το αιτιολογήσω, όμως. Κοίτα, επειδή ο πατέρας μου είναι δικηγόρος, είχε ανέκαθεν πάρα πολύ δουλειά και έλειπε ώρες ατελείωτες από το σπίτι κι έτσι δε βλεπόμασταν πολύ. Η δε μαμά μου συνταξιοδοτήθηκε όταν εγώ ήμουν 15, δηλαδή σε μία κρίσιμη ηλικία, την εφηβική, με αποτέλεσμα να δεθώ περισσότερο μαζί της. Έχουμε απίστευτα καλή σχέση. Βρίσκονται πάντοτε στο πλάι μου, με αγαπούν υπερβολικά, με στηρίζουν ακόμη περισσότερο. Η μανούλα μου μου στέλνει και φαγητά με το ΚΤΕΛ!  

Θ.Θ: Με τον 29χρονο αδερφό σου;

ΑΠ.: Με το Σωτήρη δεν ήμασταν ποτέ κοντά. Μέχρι που ήρθα στην Αθήνα, συγκατοικήσαμε για 2 - 3 χρόνια, μετά τον κάλεσε η μαμά πατρίδα, ώσπου αποφάσισε εν τέλει να μείνει με την κοπέλα του. Αλλά σήμερα είμαστε τόσο κοντά όσο ποτέ άλλοτε. Θα τον ρωτήσω τα πάντα, θα τον συμβουλευτώ για το πιο μηδαμινό μέχρι το πιο ακραίο. Να σου πω και μια αλήθεια όσον αφορά τη συγκατοίκηση κι αυτά; Δε θέλω άτομο στο σπίτι μου!

Θ.Θ.: Γιατί, είσαι δύσκολος άνθρωπος;

Α.Π.: Πάρα πολύ.

Θ.Θ.: Τις τελευταίες σου μέρες στην Κέρκυρα, λίγο πριν έρθεις Αθήνα, πώς τις πέρασες;

Α.Π.: Πήρα τη μηχανή μαζί με τα κολλητάρια μου από το Λύκειο και γυρίσαμε όλη την Κέρκυρα! Περάσαμε από όποιο χωριό δε μας είχε βγάλει ποτέ ο δρόμος μας, κολυμπήσαμε σε όποια παραλία δεν είχε τύχει να βρεθούμε όσο ήμασταν στο νησί! Η κραιπάλη στα χειρότερά της… Ήθελα να φύγω από την Κέρκυρα και να ‘χω μπουχτίσει, να την έχω χορτάσει.

Θ.Θ.: Έκλαψες που έφυγες;

Α.Π.: Καθόλου. Είχα πείσει ήδη τους δικούς μου, μια νέα ζωή με περίμενε… Δε γινόταν να με πιάσουν τα κλάματα. Είχα δουλειά! Πολλή δουλειά που με περίμενε!

Θ.Θ.: Κάποια στιγμή, διάβασα κάπου, ήσουν δακτυλοδεικτούμενος στο νησί σου; Για ποιο λόγο;

Α.Π.: Κοίταξε, ήμουν από τους πρώτους στην Κέρκυρα που χόρεψα, το πρώτο αγόρι που έκανε χορό, hip hop, μπαλέτα και άλλα. Ήταν φυσιολογικό να μιλούν και να με κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη μου. Εγώ, πάλι, τραγουδούσα συνέχεια, με τα ωδεία, με τις χορωδίες, με έβαζαν πρώτο τραγουδιστή, μπροστά - μπροστά. Και τότε έλεγαν: «Η ψωνάρα! Μα πόσο ψώνιο είναι!» (γέλια).

Θ.Θ.: Σε ενοχλούσε αυτό;

ΑΠ.: Δεν επέτρεψα ποτέ να με πάρουν από κάτω όλα εκείνα τα κακεντρεχή και κακόβουλα σχόλια. Φυσιολογικά, κάποια στιγμή και έκλαψα και στενοχωρήθηκα, αλλά δεν τα άφησα ποτέ να με πτοήσουν τόσο ώστε να χάσω την ουσία του ονείρου και το στόχο μου.

Θ.Θ.: Έρχεται, όμως, η ώρα που όλα αυτά τα αφήνεις πίσω σου και έρχεσαι στην Αθήνα. Ποιο ήταν το πρώτο που έκανες εδώ;

Α.Π.: Βρήκα τον Φωκά Ευαγγελινό και του ζήτησα να με βάλει κι εμένα να χορεύω για να φτιάξω demo και να τα δώσω στη Βανδή, στη Βίσση, στον Πουνέντη τότε, από ‘δω, από ‘κει…

«YOUR FACE SOUNDS FAMILIAR, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ, ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ»

Θ.Θ: Έχεις υποδυθεί τους Δάκη, Bruno Mars, Beyoncé, Michael Jackson, Κώστα Μακεδόνα και Robbie Williams.

Α.Π.: Πέντε κοινότυπες προσωπικότητες… (γέλια).

Θ.Θ.: Ποια εμφάνισή σου ξεχώρισες και ποια θα προτιμούσες να μην είχες κάνει;

Α.Π.: Δε θα ‘θελα να κάνω το Δάκη, χωρίς να θέλω να τον προσβάλλω τον άνθρωπο, είναι ένας αξιοπρεπέστατος, αξιόλογος και υπέροχος άνθρωπος και τραγουδιστής, αλλά επειδή είχα φοβερό άγχος και καθόλου δημιουργικό, καθότι τον υποδύθηκα στο πρώτο live, δεν ήταν η καλύτερη εμφάνισή μου. Από την άλλη, πέρασα πολύ ωραία με τη Beyoncé, γέλασα πάρα πολύ, ειδικά στο backstage, ρίξαμε όλοι το γέλιο της αρκούδας! Και πρέπει να σου πω ότι έμοιαζα πολύ με τη μαμά μου εκείνο το βράδυ…

Θ.Θ.: Σοβαρά;

Α.Π.: Είναι ίδια, δεν υπάρχει… Ξεχωρίζω, επίσης, τον Michael Jackson. Είμαι πολύ τυχερός που το buzzer μού υπέδειξε αυτούς τους δύο τεράστιους καλλιτέχνες.

Θ.Θ.: Πρόσφατα, εξέφρασες την απογοήτευσή σου για την αρνητική κριτική του Αλέξανδρου Ρήγα…

Α.Π.: Ναι, μωρέ, ξέρεις κάτι; Μερικές φορές οι διαγωνιζόμενοι ρίχνουμε τόσο πολλή δουλειά που δε γίνεται πάντα αντιληπτή.

Θ.Θ: Ποιον κριτή συμπαθείς λίγο περισσότερο από τους άλλους;

Α.Π.: Όλους, αλήθεια. Και δε σου κάνω τσατσιές, που λέμε στην Κέρκυρα. Όλοι οι άνθρωποι της κριτικής επιτροπής έχουν κάτι να μου δώσουν, έτσι το βλέπω από την αρχή του παιχνιδιού. Ίσως ο πιο αρμόδιος απ’ όλους - ως προς την ενσάρκωση και μίμηση που καλούμαστε να κάνουμε - είναι ο Τάκης Ζαχαράτος. Η Μπέσυ Μάλφα έχει να πας πει πράγματα για τη φωνή. Ο Αλέξανδρος Ρήγας είναι δάσκαλος. Μας κρίνει πολλές φορές αυστηρά, αλλά καλά κάνει, γιατί είναι άνθρωπος της λεπτομέρειας, σαν εμένα. Στην αρχή τον παρεξήγησα, γιατί με το «Καλημέρα σας» μας γείωσε, αλλά επειδή είμαι κι εγώ αυστηρός κριτής του εαυτού μου, κατάλαβα ότι στοχεύει στο καλύτερο. Και η Κατερίνα Γκαγκάκη που τη συμπαθώ και τη γουστάρω πολύ.

Θ.Θ.: Αν δεν είχες απέναντί σου Ζαχαράτο, Γκαγκάκη, Ρήγα και Μάλφα, ποιους θα ‘θελες να είχες;

Α.Π.: Τον Σταμάτη Φασουλή, τη Βίκυ Σταυροπούλου, τον Γιάννη Ζουγανέλη και τη Βασιλική Ανδρίτσου.

Θ.Θ.: Ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να ενσαρκώσεις στα επόμενα live του YFSF;

Α.Π.: Τον Justin Timberlake και έναν λαϊκό… Τον Ζαγοραίο, ας πούμε.

Θ.Θ.: Άρη, για να βγει αυτό που βλέπουμε την Κυριακή το βράδυ τι περνάς, ρε αγόρι μου;

ΑΠ.: Αχ… (Ένας βαρύς αναστεναγμός «εποικοδομητικής» κούρασης και «γλυκιάς» ταλαιπωρίας). Εξαρτάται. Στη Beyoncé, ας πούμε, έκανα καθημερινά 4 ώρες πρόβες.  Στο Μακεδόνα έκανα 3 - 4 πρόβες από 1 ώρα κι όλα τ’ άλλα μόνος μου. Οι ώρες και οι μέρες των προβών εξαρτώνται πάντα από τον καλλιτέχνη ή καλλιτέχνιδα που καλούμαστε να ενσαρκώσουμε και το κομμάτι του/της που θα τραγουδήσουμε.

Θ.Θ.: Έχει τύχει ποτέ στα μέσα της βδομάδας να απαισιοδοξήσεις και να πεις «Θα βγω και θα γίνω ρεζίλι»;

Α.Π.: Ναι, στην πρώτη εμφάνιση που έκανα το Δάκη. Ήταν πολύ δύσκολος ως προς χίλια δυο πράγματα και είπα «Ωχ… Γιατί ήρθα εδώ; Γιατί αποφάσισα να το κάνω; Καλά δεν ήμουν σπίτι μου;» Αλλά κάθε βδομάδα αποδεικνύεται ότι ανεβαίνω κι ευχαριστώ πολύ την κριτική επιτροπή που οδηγεί τα βήματά μου και τον κόσμο που με ψηφίζει.

Θ.Θ.: Με ποιο από τα παιδιά του YFSF τα πηγαίνεις καλύτερα;

Α.Π.: Με τη Μπέττυ Μαγγίρα και τη Βανέσσα Αδαμοπούλου από κορίτσια. Κι από αγόρια με τον Κώστα Δόξα και τον Λευτέρη Ελευθερίου.

Θ.Θ.: Έχεις κρατήσει ανθρώπους από το παρελθόν σου; Πόσο συχνά γυρίζεις να κοιτάξεις όσα έχουν περάσει;

Α.Π.: Οργανώνω συνέχεια νοητά ταξίδια στο παρελθόν μου γιατί έχω υπέροχες παιδικές, σχολικές, φιλικές αναμνήσεις. Ανθρώπους από τα χρόνια του παρελθόντος δεν έχω κρατήσει πολλούς, για να είμαι ειλικρινής. Έχω κρατήσει, βέβαια, 4 - 5 άτομα με τα οποία έχω επαφή μέχρι και σήμερα.

«Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ: Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ, ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΚΑΙ Ο ANGEL»

Θ.Θ.: Τηλεόραση βλέπεις;

Α.Π.: Δεν προλαβαίνω καθόλου.

Θ.Θ.: Εάν είχες χρόνο τι θα έβλεπες; Εκτός από το YFSF…

Α.Π.: Πλέον, Θοδωρή, δε μου αρέσει η τηλεόραση. Ξεχωρίζω την εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού, το «The Voice», τα «Καρντάσιανς»…

Θ.Θ.: Τώρα μου λες επίτηδες εκπομπές μόνο από τον Ant1; (γέλια!)

ΑΠ.: Όχι, θα σου πω και από το Mega. Το «Κάτω Παρτάλι», παρέα μ’ ένα μπολ γάλα με δημητριακά…

Θ.Θ.: Λογοτεχνία διαβάζεις;

Α.Π.: Κάθε καλοκαίρι που θα τελειώσω με τη δουλειά και θα χαλαρώσω σε μια όμορφη παραλία θα πιάσω στα χέρια μου κάποιο θρίλερ του Στίβεν Κινγκ, κάποια μυστήρια αστυνομική υπόθεση της Αγκάθα Κρίστι και επίσης λατρεύω τις βιογραφίες. Πέρυσι το καλοκαίρι διάβασα «Το Ημερολόγιο της Άννα Φρανκ», ενώ έχω ταξιδέψει και με τη βιογραφία της Μελίνας Μερκούρη.

Θ.Θ.: Στο «Dancing with the Stars» θα συμμετείχες;

Α.Π.: Ναι, μου αρέσει πολύ.

Θ.Θ.: Στο «Just the two of us»;

Α.Π.: Όχι, παρότι είναι ένα ωραίο και λαμπερό show. Αλλά δε μου αρέσει που είναι πολύ στατικό. Αν είχε στοιχεία του show μπορεί να πήγαινα.

Θ.Θ.: Στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού δήλωσες ότι μετά την εμφάνισή σου ως Beyoncé δέχτηκες την επόμενη μέρα πολλά αρνητικά σχόλια τα οποία έριξαν την ψυχολογία σου στο μηδέν. Γιατί σε ενόχλησαν;

Α.Π.: Με ενόχλησαν γιατί είμαι χαζός. Πλέον, Θοδωρή μου, δε με πειράζουν καθόλου. Τα αρνητικά σχόλια με καλή πρόθεση τα αποζητώ περισσότερο κι από τα θετικά. Εκείνα που με κράζουν κι έρχονται από ανθρώπους που δεν έχουν ζωή και με σκοπό να με προσβάλλουν, να με μειώσουν και να με θίξουν, δε με αφορούν. Αν μπορούν ας έρθουν να σταθούν πάνω στα τακούνια ως Beyoncé, να μιμηθούν τον Jackson και όσους έχω - και έχουμε - κάνει ως τώρα.

Θ.Θ.: Ποια είναι η γνώμη σου για τους ομοφυλόφιλους;

Α.Π.: Τάσσομαι υπέρ αυτών των ανθρώπων.

Θ.Θ.: Παρότι υπήρξες πολύ ρατσιστής απέναντί τους.

Α.Π.: Ήμουν πολύ ομοφοβικός, είναι αλήθεια.

Θ.Θ.: Πώς άλλαξες νοοτροπία;

ΑΠ.: Υποδύθηκα το ρόλο του Angel στο «Rent». Ο Angel είναι ένα νεαρό αγόρι γύρω στα 24, ομοφυλόφιλος, φορέας του AIDS, του αρέσει να ντύνεται γυναίκα και ερωτεύεται παράφορα τον Kolins. Η πρώτη τους συνάντηση γίνεται σε κάποιο στενό της Νέας Υόρκης, όταν ο Angel τον βρίσκει να κείτεται στο έδαφος τραυματισμένο. Όταν πήρα το ρόλο πήγα στις «Κούκλες», μίλησα με τις τραβεστί που δουλεύουν στο μαγαζί, με τους gay, με τις λεσβίες, μίλησα με ανθρώπους καταπιεσμένους οι οποίοι δεν μπορούν να χαρούν τον έρωτά τους με τον/την σύντροφό τους. Και έπειτα σκέφτηκα «Πόσο ηλίθιος είσαι που κάθεσαι και χαντακώνεις όλους αυτούς τους ανθρώπους! Κι αυτοί άνθρωποι είναι!» Απλά, σκεφτόμουν, ότι προτιμούν να πάνε με άτομα του ίδιου φύλου. Ας κοιτάξουμε την καμπούρα μας κάποια στιγμή. Κι εγώ ο ίδιος.

Θ.Θ.: Είσαι και υπέρ του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου;

Α.Π.: Ναι, δε μ’ ενοχλεί.

Θ.Θ.: Αν ένα gay ζευγάρι υιοθετήσει ένα παιδί;

Α.Π.: Ναι, αυτό με ενοχλεί. Καθαρά για το παιδί, όμως. Για τα πιθανά ψυχολογικά προβλήματα που θα αποκτήσει, για την κοινωνική κατακραυγή που ίσως υποστεί, για όλα αυτά.

Θ.Θ.: Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη επιτυχία σου μέχρι σήμερα;

Α.Π.: Δε θα σου πω ποια δουλειά μου θεωρώ τη μεγαλύτερη επιτυχία μου ως τώρα. Θα σου πω ότι θεωρώ μεγάλη επιτυχία το ότι είμαι πολύ τυχερός και ευλογημένος από το Θεό για να κάνω ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα.

Θ.Θ.: Μίλησέ μου για το πιο τραβηγμένο περιστατικό που σου ‘χει τύχει με θαυμαστές ή θαυμάστριες.

Α.Π.: Μου συνέβη πρόσφατα στο YFSF, στην εμφάνισή μου ως Κώστας Μακεδόνας. Κάποια στιγμή σε κάποιο διάλειμμα πάω στον καμαρίνι στην τουαλέτα. Κλείνω την πόρτα και την επόμενη στιγμή ακούω κοριτσίστικες φωνές μέσα στο καμαρίνι. Χτύπησαν την πόρτα και φώναξα «Άλλος, άλλος!» Έπειτα, νομίζοντας ότι είναι δικοί μας, ανοίγω την πόρτα της τουαλέτας και βγαίνω με το εσώρουχο! Και βλέπω μπροστά μου τα κοριτσάκια κι είμαστε σε μια πολύ αμήχανη φάση κι οι δύο πλευρές. Επίσης, μία κοπέλα μού έχει ζητήσει να υπογράψω στο στήθος της.

Θ.Θ.: Και υπέγραψες;

Α.Π.: Πάνω - πάνω.

Θ.Θ.: Πώς φαντάζεσαι το εαυτό σου σε 15 χρόνια από σήμερα;

Α.Π.: Θέλω να κάνω τέσσερα παιδάκια. Ένα αγόρι, δίδυμα αγόρι - κορίτσι και ένα κορίτσι. Ελπίζω ότι θα είμαι ένας καταξιωμένος τραγουδιστής, ένας καλλιτέχνης με γεμάτο βιογραφικό, κυρίως στο 

musical, στο τραγούδι, στη δισκογραφία.

Θ.Θ.: Μετά το YFSF τι θα κάνεις;

Α.Π.: Πάνω από όλα για μένα είναι η μουσική και το τραγούδι, αυτά με γεμίζουν 100%. Για το λόγο αυτό, θέλω να κάνω live, να τρελαθώ στα live, να οργώσω όλη την Ελλάδα. Θέλω, επίσης, να βγάλω ένα δικό μου κομμάτι, που ως τώρα δεν έχω κάνει λόγω έλλειψης χρόνου. Το χτίζω, όμως. Ετοιμάζω πολύ όμορφα πράγματα, τα οποία κάνω με ανείπωτη αγάπη, πολλή όρεξη και απεριόριστο μεράκι κι ελπίζω να πάνε καλά. Δε θέλω να πω τι, θέλω πρώτα να υλοποιηθούν και ύστερα να τα μοιραστούμε, να τα σχολιάσουμε κλπ.

Θ.Θ.: Απολύτως σεβαστό.

 Συνέντευξη: Θοδωρής Θεοχαρίδης.